Voetbal verbroedert zeggen ze. We zijn nu projecten aan het opzetten waarbij de mensen uit het dorp / stad samenwerken met de mensen uit het kamp. Om zo banden te maken en versterken. De Ugandese mensen verliezen soms begrip voor de Zuid Sudanese vluchtelingen. Ze hebben land af moeten staan aan het kamp. Hun bomen / brandhout wordt gekapt. Hun riet om de daken te maken wordt gepakt. Kortom het geeft soms wrijving.
Zo ben ik nu een voetbal team gestart met jongens uit het kamp en uit het dorp. Ik heb uniformen en schoenen kunnen regelen. 3x per week komen de jongens samen om te trainen. Om de paar weken organiseer ik een voetbal wedstrijd. Ik zorg voor transport en dan gaan we naar een ander dorp of organisatie en voetballen we tegen hun. Z0 hebben we gevoetbald tegen een paar omliggende, grotere dorpen en tegen de rangers van een nationaal park. Tot op heden is ‘mijn’ team ongeslagen.
Het is mooi om te zien hoe de jongens van spelende individuen tot een team zijn geworden. Hoe ze langzamerhand samen groeien. Nu zie ik u denken, hoe kunnen ze met elkaar spreken? Dat is het voordeel hier, de lokale taal is hetzelfde van een groot deel uit Zuid Soedan, met kleine verschillen. Hierdoor kunnen de jongens in hun eigen taal met elkaar spreken. Dit maakt het verbroederen sneller.
Fr. Sander Kesseler
