Het jaar 2022 sluiten we zo dadelijk af. We gedenken en danken in deze laatste dagen voor de zegeningen van het afgelopen jaar, ondanks de oorlog, onze persoonlijke tegenslagen en onzekerheden die we blijven doorstaan. Het nieuwe jaar geeft ons de kans om hoopvol vooruit te kijken.
Het Hoogfeest van Maria, de moeder van God op 1 januari zet de toon. We eren en danken onze heilige Maagd Maria voor de geboorte van haar Zoon, de Emmanuel, God met ons, die onze weg door het leven leidt.
Maria leert ons nadenken over en koesteren van de verschillende momenten die we hebben genoten, evenals de zorgen en tegenslagen die we hebben moeten doorstaan. Haar feestdag is een ideaal moment om in dit nieuwe jaar haar liefdevolle bede te zoeken om geloof en vertrouwen in Gods liefde en barmhartigheid te hernieuwen. Laten we, net als Maria, de Moeder van God, ons leven en de wereld in de handen van God leggen. Laten we, vervuld van de liefde van Christus, dragers van hoop zijn in deze uitdagende tijden.
Dit jaar kunnen we weer „normaal” Kerstmis vieren. Al is er toch wel het een en ander veranderd. De coronapandemie is dan wel bijna achter ons. Nu woedt er de oorlog in Oekraïne, die getekend wordt door vele slachtoffers, doden en de gevolgen zijn duidelijk merkbaar en voelbaar tot in ons eigen land, zelfs tot in onze gemeente. De hoge inflatie en de flink stijgende energieprijzen leiden tot hoge kosten voor bedrijven en huishoudens. Dat brengt voor veel mensen een hoop zorgen.
En toch zal het Kerstmis worden! Maar het is juist de kerstboodschap die ons hoop geeft.
Jezus kwam in diezelfde wereld waar pijn en lijden was. God werd een van ons, nam ons menselijk bestaan aan. Daarbij beleefde Jezus de vreugdevolle momenten van het leven, maar ook het lijden dat deel uitmaakt van ons menselijk bestaan. Uiteindelijk gaf Hij zijn leven voor ons aan het kruis.
Net als in de tijd van Jezus is Kerstmis geen sprookje, maar Gods antwoord op onze zoektocht naar vrede dat Hij ons aanbiedt.
Dat Kind in de kribbe herinnert ons eraan dat lijden en zelfs de dood niet het laatste woord is. Het evangelie van eerste kerstdag verkondigt ons: „Alles is door Hem geworden van wat geworden is. In Hem was leven en dat licht was het licht der mensen. En het licht schijnt in de duisternis maar de duisternis nam het niet aan."
Jezus blijft deze reis met ons lopen, ook nu. Hij is het licht dat ons richting geeft.
Laat het licht van Christus ons licht zijn, laat de vreugde en de hoop van Kerstmis ons de moed en kracht geven om te geloven dat het beter kan en zal worden.
Mogen we in het tumult van deze wereld ons leven en ons hart wijd openen voor de Vredevorst wiens geboorte wij met vreugde vieren. De geboorte van Jezus is niet alleen als een historische gebeurtenis, maar het is een actuele realiteit. Ook nu, is Hij Emmanuel, God met ons. Dat is het hart van Kerstmis. Het geschenk van Jezus die ons nabij wil zijn.
Wees niet bang, om uw hart te openen voor de Vredevorst en Hem te ontvangen in uw leven, zodat zijn Koninkrijk van liefde en vrede op aarde kan zegevieren!
We nemen afscheid van het jaar 2021.
Een jaar dat gekleurd was met vreugde en ontgoocheling, met lief en leed. We laten het oude jaar achter ons en kijken hoopvol naar het nieuwe jaar. Wat zal het nieuwe jaar ons brengen? Ieder van ons heeft zijn eigen persoonlijke wensenlijst en verwachtingen. Op Nieuwjaar wensen we elkaar het allerbeste. Wij hebben onze wensen, maar we weten nu al, dat ook het nieuwe jaar niet altijd rozengeur en maneschijn zal zijn.
Het feest van Maria, de Moeder van God luidt het begin van het nieuwe jaar in. Uit haar is Jezus, God-met-ons geboren. Zij heeft steeds geleefd in een blij vertrouwen op God, ook wat er van haar gevraagd werd was soms moeilijk en onbegrijpelijk. Ook in ons leven zullen moeilijke en niet altijd begrijpelijke dingen gebeuren.
Dit is een perfect moment om de liefdevolle voorspraak en de moederlijke bescherming van de Heilige Maagd Maria in te roepen om ons te helpen te groeien in geloof, hoop en liefde. Met Kerstmis vierden we dat God met ons is. Dat is onze blijvende hoop en geloof. Moge deze waarheid, terwijl de kalender verandert, in uw hart rusten en u Zijn vrede en zegen brengen tijdens het nieuwe jaar.
„In Hem was leven en dat leven was het licht der mensen.”
Beste parochianen,
Over een paar dagen vieren we Kerstmis. Een feest van vreugde en hoop.
Helaas zal het vieren van Kerstmis wederom anders zijn. We blijven geconfronteerd met een enorme crisis van moderne tijd. Een tijd die het spirituele, sociale en het economische leven van de wereld verstoord.
Te midden van alle zorgen en uitdagingen wordt de liefde van God aan ons geopenbaard in de prachtige gave van zijn Zoon, Jezus. Met de engelen in Bethlehem zet het geloof ons ertoe aan met vreugde te zingen: "Glorie aan God in den hoge en vrede op aarde aan alle mensen!"
Jezus kwam in een wereld waar pijn en lijden was. God werd een van ons, nam een menselijke vorm aan. Jezus beleefde de vreugdevolle momenten van het leven, maar ook het lijden dat deel uitmaakt van het menselijk bestaan. Uiteindelijk gaf Hij zijn leven voor ons aan het kruis.
Door Zijn komst en leven brengt Hij ons hoop en vreugde, dat lijden en zelfs de dood nooit het laatste woord heeft. Het evangelie van Kerstdag verkondigt ons: „Alles is door Hem geworden van wat het geworden is. In Hem was leven en dat leven was het licht der mensen. En het licht schijnt in de duisternis maar de duisternis nam het niet aan.”
Ook nu blijft Jezus tijdens onze levensreis met ons wandelen. Hij is het licht dat ons richting geeft. Toen de Wijzen uit het Oosten het Kind in de Kribbe zagen in het holst van de nacht herkenden ze het licht dat hun redding bracht.
Moge deze moeilijke en donkere tijden, het licht van Christus ons licht zijn. Laat vreugde en de hoop van Kerstmis ons moed en kracht geven om te geloven dat dingen beter kunnen worden en beter zullen worden. God zal ons nooit verlaten of in de steek laten. Hij is met ons
verenigd en kan nooit van ons worden gescheiden.
Mogen we Zijn nabijheid met Kerstmis meer dan ooit ervaren. Hoewel we elkaar niet kunnen omhelzen, weet dat Hij ons vasthoudt. Terwijl ons masker ons gezicht verbergt, weet dat Hij onze glimlach en onze zorgen ziet. En terwijl we onze sociale afstand bewaren, weet dat Hij nooit ver van ons verwijderd is, Hij wandelt aan onze zijde. Hij is altijd bij ons.
Het is nu de donkerste maand van dit bewogen jaar. Weinig tot niets is nog normaal, alles is anders geworden. We moeten leven met dagelijkse nieuwsberichten over corona. Soms met hoop en dan weer vrees, tussen licht en donker. De tijd en het leven worden niet meer ingekleurd door een normaal ritme van uren en dagen.
Achter al de nieuwsberichten schuilt veel leed, angst, eenzaamheid en onzekerheid.
Te midden van dit alles zal toch de boodschap van de engelen op die eerste Kerstnacht klinken:
„Vreest niet, want zie … Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer.”
Midden in de winter wanneer de duisternis vroeg intreedt, zendt God zijn Zoon naar ons om licht, hoop en vrede te schenken en de weg naar verlossing te tonen.
Kerstmis 2020 zal heel anders zijn en toch is dit niet helemaal waar. De kerstboodschap is onveranderd: Gods liefde komt ons nabij in Jezus. Het Kind in de kribbe toont ons Gods hoop en licht op de toekomst, „die met ons is tot einde der dagen.” Dat is het hart van Kerstmis.
Het Kind in de kribbe trekt ons weg uit de duisternis van het leven naar Zijn heilig Licht. Hij brengt ons hoop te midden van een wereld van zorg en vrees. Een Licht dat ons mag doen ontbranden, zodat wij licht voor anderen kunnen zijn in de donkere momenten.
Moge het Christuskind ons hart openen voor de liefdevolle goedheid van God en onze zorgen en angsten wegnemen en moge de liefde, de vrede en de gezondheid ons nabij zijn tijdens Kerstmis.
De zomervakantie staat voor de deur. Een tijd dat onze drukte niet zo veeleisend is. Vrij van allerlei verplichtingen, even een periode van het rustiger aan te doen. De vakantie schenkt ons een tijd die anders is dan anders: voor recreatie en waarin we kunnen reflecteren over de grote lijnen van het leven. Want ons leven is gevuld door drukte en momenteel door veel onzekerheden in de samenleving.
Er zijn zoveel dingen die we moeten doen en zoveel dingen die we belangrijk vinden. Dit kan er wel eens toe leiden dat we uit het oog verliezen waar het in het leven om gaat. De rust en ontspanning mag ons ook bevragen: Waar zijn we in ons leven mee bezig? Is er voldoende aandacht voor mijn band met God? Waar is Hij in mijn leven? Is er aandacht voor mijn medemens en ben ik goed bezig?
Vragen die we wel eens door drukte en de beslommeringen van het leven uit het oog kunnen verliezen. Daarom is het goed van tijd tot tijd onszelf eens te bevragen.
Na de vakantietijd kan dit wel eens een heel andere richting uitgaan in ons leven voor we de drukte van het nieuwe werkjaar weer ingaan.
Maak er een mooie vakantie van!
Van harte een deugddoende en inspirerende zomervakantie!
Paasboodschap (3-apr)
Beste parochianen,
Het zijn donkere dagen, wolken van angst en zorgen overspoelen de hele wereld. Het virus overschaduwt ons leven. Paus Franciscus vertelde tijdens het Urbi et Orbi enkele dagen terug: "Het is donker geworden over onze pleinen, onze straten en onze steden, het heeft ons leven overgenomen.” Velen dragen een ondraaglijk kruis. We bidden dat zij, die een zwaar kruis te dragen hebben, gesterkt mogen worden door het geloof dat het kruis eindigt in de verrijzenis. De verrijzenis is ons geloof, de verrijzenis is onze hoop!
De dagen waarin de Kerk Jezus’ lijden en dood herdenkt en Zijn verrijzenis vreugdevol viert, breken aan. Als geloofsgemeenschap kunnen we dit jaar het hoogfeest van Pasen niet samen vieren. Het is een pijnlijk gemis voor ons allen. Juist nu we de behoefte hebben aan verbondenheid om het lijden en sterven van de Christus te herdenken en vreugdevol Zijn verrijzenis te vieren. Laten we in deze dagen dicht bij elkaar blijven in gebed en in wederzijdse liefde, dan zal de Heer op zijn belofte dicht bij ons zijn: “Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.” (Mt. 28, 20)
Alle donkere nachten eindigen met de dageraad. De duister van Goede Vrijdag zal eindigen in een zegevierend Pasen. Juist daarin mogen we troost en kracht vinden, dat Christus de liefde van God laat overwinnen, dat lijden en dood niet het laatste woord heeft. In de besloten vieringen naar Pasen ben ik met jullie verbonden en bid ik voor uw intenties en de noden van onze wereld.
Moge de verrezen Christus ons in deze beproevingen en onzekere tijden nabij zijn, want "zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan maar eeuwig leven zal hebben." (Joh. 3,16).
U allen wens ik een hoopvol en gezegend Pasen toe.
Namens het pastorale team
Pastoor Francis De Meyer
Hopelijk verkeren jullie in goede gezondheid. We proberen in ons dagelijks leven een goed ritme te vinden, die anders is dan we gewoon waren. Sinds een korte tijd is er veel veranderd in ons leven en het openbare leven. Iedereen leefde zijn leven, nu zijn we metgezellen in nood. De zorgen over onze eigen gezondheid, de gezondheid van degenen die ons dierbaar zijn en degenen, die de zieken verzorgen, zijn groot.
De economie staat bijna stil en wordt teruggebracht naar het noodzakelijke. De gevolgen van de pandemie drukken zwaar op ons en in onze wereld. We zijn in een situatie terecht gekomen die we nog nooit hebben meegemaakt. Angst en onzekerheid komen op verschillende manieren tot uiting: de een bevriest de angst, terwijl de ander ontkennend is, grappen maakt en de ernst van de situatie bagatelliseert. Anderen weten niet hoe ze moeten reageren en ze sluiten zich gewoon af.
Maar toch kan deze situatie ons ook kansen geven. Ze dwingt ons onze huizen binnen, verenigt onze families, brengt ouders dichter bij hun kinderen. Het nodigt ons uit om te leren tijd te hebben voor elkaar, om met elkaar te spreken waar we bang voor zijn.
De crisis die we doormaken, deze dreiging die iedereen omvat, bied ook een geestelijke uitnodiging. „Sociale Afstand”, is de uitdrukking dat absoluut noodzakelijk is om het virus te bestrijden, om niet geïnfecteerd te worden. De „sociale afstand” betekent dat we afstand moeten nemen van anderen en alleen voor onszelf moeten zorgen.
Maar misschien kan het ook een uitnodiging zijn om met andere ogen te kijken naar het leven. We kunnen onze medemens beter zien als iemand die in nood verkeert en op ons vertrouwt. We kunnen hem zien als een andere persoon buiten ons bereik, onafhankelijk, anders en ondanks zijn kwetsbaarheid, waardevol. Het is een uitdading die ons kan helpen te waarderen. We kunnen respect en ontzag voor onze naaste hebben, naar hem luisteren, rekening houden met zijn wensen, tegemoetkomen aan zijn verlangens, hem helpen in zijn behoeften. Luisteren naar de angst van een ander of boodschappen doen voor een oudere die in deze omstandigheden niet kan, is niet in strijd met de regel van 'sociale afstand', maar is een kans om te groeien in respect en waardering.
De vele veranderingen hebben ook gevolgen voor het sacramentele leven van de Kerk en onze parochie. Er luiden geen klokken in de torens van onze kerken die ons uitnodigen om samen ons geloof te vieren, om elkaar en Christus te ontmoeten in Zijn sacramenten. De Nederlandse bisschoppen hebben deze maatregelen moeten nemen, omdat de situatie niks anders toeliet. Een beslissing die ons allen pijn en verdriet doet, omdat we voor een bepaalde tijd niet samen ons geloof kunnen vieren.
Laten we in ons persoonlijk gebed speciaal denken aan de zieken die getroffen zijn door het virus. Bidden we voor onze artsen, verpleegkundigen en verzorgers die hard moeten werken in risicovolle omstandigheden en voor mensen die voor moeilijke beslissingen staan. Bidden ook voor degene die ons ontvallen zijn dat zij geborgen mogen zijn in Gods eeuwige liefde.
Moge Gods zegen ons nabij zijn, onder de bescherming van de Moeder Gods.
Ik wens u veel sterkte in deze warrige tijd en een goede gezondheid!
Het oude jaar ligt achter ons.
We kijken terug op een jaar met dankbaarheid voor de vele goede dingen die hebben plaats gevonden in ons leven en de minder goede dingen die we dragen aan zorgen en teleurstellingen, wetende dat elk jaar beiden brengt.
Elk jaar is een nieuwe start met nieuwe kansen en verwachtingen.
Op de eerste dag van het nieuwe jaar viert de Kerk het feest van Maria, de Moeder van God. Zij droeg Jezus naar de wereld. Met haar onvoorwaardelijke geloof zag Maria de liefde van God in het treurige, het gewone en het vreugdevolle.
De Moeder Gods is voor ons een prachtige gids voor het komende jaar.
Met ogen van geloof en hoop, mogen ook wij vertrouwen dat de aanwezigheid van God in ons dagelijks leven met ons in het nieuwe jaar zal meegaan.
Moge het jaar 2020 een tijd van toewijding, moed en vernieuwing zijn.
"De goedheid en mensenliefde van God onze Heiland is op aarde verschenen."
(Uit de brief van de apostel Paulus aan Titus 3,4)
Kerstmis brengt ieder jaar een sfeer van goedheid en liefde onder mensen.
Voor velen is het een van de mooiste tijden van het jaar. Het is een feest voor familiebijeenkomsten of om samen met vrienden te vieren. Een moment waarin we onze waardering voor elkaar kunnen tonen door middel van kaarten, geschenken en kleine vriendelijke daden.
Kerstmis gaat op de eerste plaats over het vieren van onze ontmoeting met God in de geboorte van onze Heer en Heiland Jezus Christus. Elk Jaar brengt het kerstverhaal ons naar de kribbe waar we het pasgeboren Kind vinden omringd door liefde, medeleven en zorg, ondanks de armoede die Hem omhelst. In zeer uiteenlopende omstandigheden van sereniteit, feest of armoede en oorlog zal deze boodschap te horen zijn op alle continenten van de aarde.
Op die eerste kerstnacht toen er geen internet, geen sociale netwerken, geen krant was is God naar ons toegekomen. Een ontmoeting tussen hemel en aarde, tussen God en de mensen. We verwelkomen Immanuel, een naam die betekent: God met ons. God die ons een plaats geeft in Zijn hart.
Kerstmis vieren is ruimte maken in ons hart en Hem verwelkomen in ons leven. Moge het Kind in de kribbe onze harten vullen met vrede en hoop en dat wij Zijn goedheid en menslievendheid ervaren tijdens Kerstmis en heel 2020.
Na zo’n verlies is vaak nog dagelijks de pijn en het gemis te voelen. Juist in deze periode van het jaar als de bladeren vallen, de natuur in rust gaat en het daglicht mindert willen wij ons verbinden met die mensen die ons zijn voorgegaan en waarvoor wij bidden dat zij voor eeuwig mogen leven in Gods Liefde en Licht. In onze parochiegemeenschap nemen de overledenen een belangrijke plaats in. Hun namen staan vermeld op de houten kruisjes, welke achter in onze kerken hangen.
Met vreugde vieren en herdenken we alle heiligen. Velen kennen we bij naam en hebben een vaste feestdag in het jaar, omdat de Kerk hen in de loop der eeuwen heilig heeft verklaard. Echter de meesten kennen we niet. Met hen mogen wij ons op deze dag verbonden voelen. Hun namen zijn alleen door God gekend. Elke zondag, als we samen de geloofsbelijdenis uitspreken, spreken wij ook ons geloof in hen uit „de gemeenschap van de heiligen”, waar we mee verbonden zijn. Het is een feest van eenheid tussen de Kerk hier op aarde én de Kerk in de hemel. Op deze dag mogen we ons geloof in het eeuwig leven uitspreken en ook vastleggen zodat dit geloof ook wordt uitgesproken wanneer ons leven hier eens zal eindigen en we voor eeuwig mogen binnentreden bij de Heer.
De vakantietijd is bijna aangebroken. Veel mensen houden dan ook hun jaarlijkse vakantie. Niet alleen de kinderen zijn vrij van school, maar ook onze werkende mensen en onze gepensioneerden. De vakantie is voor bijna iedereen een tijd die anders is dan anders. Vrij van allerlei verplichtingen, doen waar je zin in hebt, even een periode van het wat rustiger aan te doen.
De rust en het anders zijn van de tijd laat mensen ook even stilstaan bij de grote lijnen van het leven. Niet voor niets worden na een vakantietijd soms heel ingrijpende beslissingen genomen. In de tijd van rust laat mensen gemakkelijker de vraag stellen: Waar zijn we in ons leven mee bezig? Zie ik de grote lijnen van mijn leven nog? Is er voldoende aandacht voor mijn band met God, met mijn medemensen en ben ik goed bezig?
Een eerlijk antwoord daarop laat mensen wel eens een heel andere richting uitgaan in hun leven. Als ik iets aan de parochianen zou mogen wensen als vrucht van hun vakantietijd is het dat wel: kijk eens naar de grote lijnen van je leven voor je weer de drukte van het werkjaar ingaat!
Van harte een deugddoende en inspirerende zomervakantie!
Namens het pastorale team,
Pastoor Francis De Meyer
De meest klassieke manier om tegen de dood van Jezus op Goede Vrijdag aan te kijken is te zeggen dat hij vermoord is. Als religieuze non-conformist en politieke opstandeling uit de weg geruimd. En wel op de meest wrede manier die het Romeinse heersersbrein had kunnen bedenken: een langzame verstikkingdood op een kruis. Zo gezien stierven op Goede Vrijdag samen met Jezus ook al zijn idealen van verzoenging en gerechtigheid. Toch is dat beeld van dood door moord beperkt. Want het biedt geen ruimte voor de diepste humane motivatie die iemand kan geven aan zijn marteldood. Meer precies: terwijl je leven jou op gewelddadige manier wordt afgenomen, kun je het zelf schenken.
Het is en blijft het schokkerende grondgetuigenis van ons geloof in Christus: dat de liefde waarmee Hij zijn leven heeft gegeven, het kwaad overwint en uitmondt in een leven dat sterker is dan de dood. Ongelofelijk, maar waar. En nog steeds blijven mensen hun leven geven als het hoogste goed. Omdat ze geloven in de grootste liefde. Zoals Frans van der Lugt, de Nederlandse pater jezuïet, die tijdens de burgeroorlog in Syrië vermoord werd. Ook hij geloofde in de overwinning van de grootste liefde. Terecht dat het proces van zijn heiligverklaring recent is gestart.
Palmzondag, ook wel Passiezondag of Palmpasen genoemd, is de laatste zondag van de Vastentijd, maar vooral belangrijk als eerste dag van de Goede Week. Op Palmzondag herdenken we dat Jezus, een paar dagen vóór Zijn dood, door de bevolking van Jeruzalem wordt binnengehaald als hun nieuwe Koning.De Eucharistieviering van Palmzondag opent met het Evangelie van de intocht in Jeruzalem en met de zegening van palmtakken. Daarop volgt een processie met gezangen die herinneren aan het volk dat “Hosanna” riep en Jezus met gejuich in de stad binnen!aalde. Dezelfde mensen die op zondag “Hosanna” riepen, zullen op vrijdag roepen “kruisig Hem”. Op Palmzondag horen we ook het hele lijdensverhaal van Jezus; dat zal nogmaals gebeuren in de viering van Goede Vrijdag. Na de viering worden de gezegende palmtakken thuis achter de kruisbeelden gestoken ter ere van Christus die de dood zal overwinnen.
'Vasten, dat is toch niet meer nodig', hoor je nog als eens zeggen. Dat komt omdat tegenwoordig de christelijke betekenis van vasten voor velen buiten het blikveld is komen te liggen. Daarentegen is aandacht voor gezond leven en het wegwerken van overtollige kilootjes groter dan ooit. Er staan op zondagmorgen veel meer auto’s geparkeerd voor de sportschool dan voor onze kerken.
Niettemin kunnen vasten en afslanken heel goed samen gaan. Want het vasten heeft een spirituele betekenis: ruimte maken voor Gods Geest en voor je medemens in nood. Eigenlijk is vasten een constante training om je eigen ego af te slanken en te werken aan de gezondheid van je relaties. En dat kun je altijd doen, ook terwijl je aan je lichamelijke gezondheid werkt. Gezond van lijf en leden, maar ook gezond van geest en hart!
Op Aswoensdag, de eerste dag van de 40-daagse vastenperiode voorafgaand aan Pasen, laten mensen volgens de katholieke traditie een kruisje van as op ..hun voorhoofd tekenen door een priester. De priester zegt daarbij: „Gedenk, mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.”
As is een teken van menselijke gebrekkigheid en sterfelijkheid. As is ook een teken van nieuw leven. De as voor het askruisje is afkomstig van de verbrande en gezegende palmtakjes van de paasperiode van het voorgaande jaar. Als symbool betekent het dat de takjes van jubel en vreugde verbrand moeten worden - door de dood heengaan - om tot teken te worden van het kruis, de dood en de verrijzenis.
De gelden van de Kerkbalans worden in de eerste plaats gebruikt voor de pastorale zorg. Samen met de parochianen uit onze geloofsgemeenschap hebben we het afgelopen jaar vele activiteiten ontplooid om onze band met Christus en zijn Kerk levend te houden.
We doen dat door middel van eucharistievieringen, gebedsdiensten, de voorbereiding op- en het afscheid van een dierbare, de kinder-, tiener- en schoolcatechese, themabijeenkomsten, de voorbereiding op de Eerste Communie en het Vormsel, bijbelcursussen, Alpha-cursus ect. We mogen ons gelukkig prijzen dat vele parochianen hieraan deelnemen en dat iedereen van onze parochieactiviteiten gebruik kan maken.
Op de tweede plaats hebben we uw bijdrage hard nodig om de mooie bijzondere kerkgebouwen in onze dorpen in stand te mogen houden. U kunt zich voorstellen dat het onderhoud van deze Rijksmonumenten elk jaar veel geld kost.
Graag wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om een ieder van u te danken voor uw steun, inzet en betrokkenheid. Zonder u kunnen we ons christen-zijn in deze maatschappij niet zichtbaar maken en laten groeien.
“Gezegend Nieuwjaar!” of “Zalig Nieuwjaar!” Als je deze wens uitspreekt, hoop je van harte dat er volop heil en zegen mag komen over je medemens. Een zegenwens uitspreken is eigenlijk goede woorden zeggen tot elkaar.
Maar het houdt meer in. Want met een zegen roep je de goedheid en bescherming aan van niemand minder dan de God van het Verbond. Dat lijkt misschien makkelijk, maar toch…. Je kunt pas zegenen, als
je elkaar de zegen van Boven kúnt toevertrouwen en tegelijk elkaar werkelijk tot zegen wílt zijn.
Met deze overweging in gedachte willen we als pastoraal team en parochiebestuur u een gezegend 2019 wensen. Dat het een jaar mag worden waarin ons veel goeds ten deel mag vallen en we ons verbonden mogen weten met de Bron van alle goedheid. Een jaar waarin het niet alleen gaat om goed te ontvangen, maar evenzeer goed te doen. Want dat is pas zalig!
Het Kerstfeest biedt niet alleen de kans om vrede in onze wereld voort te brengen en die in gezamenlijkheid te vieren. Kerstmis heeft het ook in zich om een feest van ontvankelijkheid te worden. Juist kinderen zijn het meest ontvankelijk: in hun openheid die soms wel onbegrensd lijkt, zijn ze geneigd om alles te geloven wat de grote mensen zeggen.
Om met Kerstmis meer ontvankelijk te zijn, hoeven we natuurljk geen kinderlijk gedrag te gaan vertonen. Maar we kunnen ons wel oefenen in wat genoemd wordt ‘de geest van kindschap’. Daardoor kunnen we de deuren van ons hart openen om de geschenken te ontvangen die het Kerstkind voor ons klaar heeft liggen: Vrede, Licht en Liefde. Zoals Maria wist te ontvangen. Ja, leven, geloven, liefhebben zoals Zij!
Die grote gaven vrucht laten dragen in daden van verzoening, gerechtigheid, eendracht, hartelijkheid en solidariteit. Met mensen dichtbij (familie, vrienden, collega’s, parochianen, bekend en onbekend) en met mensen veraf (in Jordanië, Oeganda of elders…) Vrede met God, met elkaar en… met onszelf! Namens het pastorale team en het bestuur van onze Jozefparochie dank wij u voor uw steun in het afgelopen jaar – in welke vorm dan ook – en wensen wij u van harte een Zalig
Kerstfeest!
In de weken van de Advent is wachten het devies. Niet zomaar een passief afwachten tot er weer een maand voorbij is. Daarvoor hoef je alleen de tijd te laten verstrijken en geduldig te wachten tot de feestdagen weer voorbij zijn.
Nee, in de Advent gaat om een ander soort wachten. Het is meer een verwachten dan gewoon wachten. In de Adventstijd mag je de verwachting koesteren dat er in je leven iets heel moois gaat gebeuren. Een verwachting dat er een groot geschenk voor je klaar ligt en niet alleen onder de kerstboom. Een geschenk dat je niet kunt opeisen, maar alleen kunt ontvangen: geluk, vreugde, kracht, liefde, vrede, verzoening, een nieuwe kans. Eigenlijk al wat je nodig hebt om hoop en zijn te ervaren in je leven, in je vriendschappen, je gezin, je gemeenschap.
En als je deze immateriële geschenken ontvangt en ze tot zegengingen worden, dan kun je beseffen dat er ook Iemand is die deze zegeningen geeft. Deze Iemand wil zich aan ons bekend maken, zoals dat al ruim 2000 jaar geleden met Kerstmis voor het eerst gebeurde. Daar ontving ook Maria een vreugdevolle boodschap die de wereld zou veranderen. Daar ontvingen de herders een vreugde zoals nooit tevoren. Laten we dan in deze Advent van 2018 die komst verwachten en ons hart openen voor een wonderlijke vrede en vreugde.
Enkele weken geleden is er in de kerken een extra collecte gehouden voor de slachtoffers in Sulawesi. De opbrengst van deze collecte bedraagt tot nu toe ongeveer 675 euro. Hartelijk dank voor uw gaven.
Aanstaande weekend is het Wereldmissiedag. We houden tijdens de weekendvieringen een extra deurcollecte voor de slachtoffers van de natuurramp op Sulawesi. We doen dit op vraag van de Nederlandse Bisschoppenconferentie die ons allen ook oproept om te bidden voor de mensen op Sulawesi. Uw gift gaat via de Stichting Bisschoppelijke Vastenactie rechtstreeks naar de Zusters van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart die wonen en werken op Sulawesi en die dakloos geworden mensen opvangen en rechtstreekse voedselhulp verstrekken. Van harte aanbevolen!
Het gebruik om jaarlijks de hele maand oktober in het teken van de rozenkrans te stellen, dateert uit de 19e eeuw. Het was paus Leo XIII (1878-1903) die een intensere Maria-devotie in deze maand bevorderde door zijn oproep om extra vaak de rozenkrans te bidden. Alle pausen na Leo XIII hebben in navolging van hem de gelovigen opgeroepen in oktober extra tijd aan de rozenkrans te besteden. Ook paus Franciscus doet deze oproep aan alle katholieken. In onze parochie wordt op verschillende momenten gezamenlijk het rozenkransgebed (of een gedeelte ervan) gebeden. U bent van harte welkom om eens mee te komen bidden voor uw eigen intenties, voor onze geloofsgemeenschap en voor de noden in de wereld.
Afgelopen zondag hebben we in de Petruskerk tijdens een feestelijke eucharistieviering het emeritaat gevierd van pastor Christof van Buijtenen. Na ruim 23,5 jaar pastoor van de voormalige Petrusparochie in Oisterwijk (1 jan. 1992 tot 1 okt. 2015) en sinds de fusie pastor van de Jozefparochie te zijn geweest, mag hij nu gaan genieten van zijn welverdiende rust.
We zijn hem blijvend dank verschuldigd voor zijn pastorale dienstbaarheid aan onze kerkgemeenschap, zijn trouwe bediening van de sacramenten en zijn vurige verkondiging van het evangelie in de afgelopen decennia.
Velen zijn dankbaar met ons, getuigend het grote aantal parochianen en bekenden die aanwezig waren tijdens de mooie viering en na afloop in het Jozefcentrum om hem de hand te schudden.
Het pastorale team bestaat momenteel nog uit vier personen: pastoor Francis De Meyer, pastor Ad Verest en diaken Vincent te Plate die gezamenlijk de zorg dragen voor het dienstwerk ten behoeve van de gehele Jozefparochie en waarvoor de pastoor de eindverantwoordelijke is op pastoraal en bestuurlijk gebied. Zij worden ondersteund door pastoraal assistente Dorris Rijnen, die mede de verantwoordelijkheid draagt voor het gezinspastoraat en de geloofsoverdracht voor kinderen en jongeren in Haaren, Moergestel en Oisterwijk.
Op dit moment wonen er drie emeriti priesters in onze parochie: pastor Ad Kennes, pastor Wim Muskens en pastor Christof van Buijtenen. Zij zijn allen dienstbaar aan de St. Jozefparochie en gaan voor tijdens eucharistievieringen daar waar nodig om het pastorale team te ondersteunen.
Het bisdom Den Bosch heeft 28 juli jl. namens het Vaticaan vernomen dat het besluit van bisschop Gerard de Korte om de Joanneskerk aan de eredienst te onttrekken, is afgewezen.
In een reactie op de landelijke media zegt een woordvoerder van het bisdom dat de Congregatie de redenen voor sluiting “niet zwaarwegend genoeg” vindt. “Er moet nu worden gekeken naar de implicaties van dit decreet. En of het opportuun is in beroep te gaan.” Aldus de woordvoerder. De bisschop bestudeert en overweegt het decreet met een kerkrechtelijk deskundige. Het bisdom is ook in overleg met het bestuur van de Jozefparochie.
Hoe de situatie er ten aanzien van de kerkdiensten in Oisterwijk uit gaat zien, is door de plotseling veranderde situatie momenteel nog onduidelijk. Vanwege de vakantieperiode en het rooster van vervanging in de weekeinden blijft de situatie rondom het dienstenrooster in de vier kerken van onze parochie de komende weken zoals deze nu is.
Gelukkig kennen we al een verregaande samenwerking op allerlei terreinen met de mensen van de Joanneskerk binnen de Jozefparochie. Na de vakantieperiode willen we in goed overleg bekijken hoe we in de nabije toekomst verder invulling kunnen geven aan een vruchtbare en constructieve voortzetting hiervan.
Zo nat als het in het voorjaar was, zo heet is het in juni en juli. Wie weet wat ons in augustus nog te wachten staat. De zomer laat zich gelden als nooit te voor!
Gelegenheid te over om in deze vakantieperiode dankbaar te zijn voor het afgelopen werkjaar. Dat is in onze fusieparochie niet gemakkelijk geweest en voor sommigen onder ons zelfs zeer pijnlijk. Maar we worden geroepen om verder te trekken in onze navolging van Christus. Niet om de hand aan de ploeg te slaan, niet om achterom te kijken, maar om de handen ineen slaan en samen de stap vooruit zetten.
Vakantie houden is ook je voorbereiden op het volgend werkjaar. Want vakantie houden is bedoeld om op krachten te komen en aan te sterken voor het nieuwe jaar. Door een goede en evenwichtige rustperiode kunnen ons lichaam en onze geest recreëren, dat wil zeggen “een nieuwe schepping worden”.
Daarom is vakantie houden gelijk aan zorg dragen voor evenwicht in je persoonlijke, maatschappelijk en kerkelijk levensritme, en is een welkome tijd om ons te laten vernieuwen in de liefde voor God en voor elkaar. Want hoe en waar je ook op vakantie gaat, je ziel gaat nooit op vakantie! Die blijft altijd haar onontbeerlijke functie vervullen om ons met God te verbinden en zo met elkaar.
Van harte wensen wij u dan ook een fijne vakantie toe. Dat onze engelbewaarders ons Gods bescherming mogen brengen!
Het is een turbulente week geweest bij een ieder die betrokken is bij de Joanneskerk, maar ook voor de hele parochiegemeenschap van St. Jozef. Op maandag 25 juni bereikte ons via de media het bericht dat de aangekondigde sluiting van de Joanneskerk was opgeschort vanwege een bezwaarschrift van enkele parochianen op het decreet van mgr. de Korte om de Joanneskerk per 1 juli aan de eredienst te onttrekken. Enkele dagen later kwam in de namiddag een mail uit Rome bij het bisdom binnen waarin medegedeeld werd dat de Congregatie voor de Clerus meer tijd nodig heeft om het bezwaarschrift te behandelen. Vandaar dat aan de bisschop verzocht werd om de onttrekking aan de eredienst van de Joanneskerk op te schorten. Ten gevolge hiervan is de geplande sluitingsviering van afgelopen zondag 1 juli niet doorgegaan. Het uitstellen van de sluiting impliceert dat de Joanneskerk tot nader order één van de kerken van de Sint Jozefparochie blijft.
De onverwachte wending om de sluiting van de Joanneskerk uit te stellen, heeft op basis van de veranderde samenstelling van het huidige pastorale team directe gevolgen voor de vieringen in Oisterwijk.
Het benoemde pastoraal team bestaat momenteel uit: pastoor Francis De Meyer, pastor Ad Verest, pastor Christof van Buijtenen (nog tot 1 augustus) en diaken Vincent te Plate. Dit team draagt onder verantwoordelijkheid van pastoor De Meyer de pastorale zorg voor de gehele parochie. Daarnaast wonen in onze parochie twee assisterende priesters die reeds met emeritaat zijn: pastor Ad Kennes en pastor Wim Muskens.
Wij realiseren ons dat er door alle gebeurtenissen van de afgelopen week een onzekere en pijnlijke situatie is ontstaan voor allen die betrokken zijn bij de Joanneskerk of bij de drie andere kerken in onze parochie. Dit betreuren wij ten zeerste. Te meer omdat we als pastoraal team in de afgelopen maanden met vele mensen en werkgroepen in gesprek zijn geweest – waaronder ook parochianen van de voormalige Levenskerk – om de krachten te bundelen en de activiteiten te centraliseren, met name op het gebied van gezinspastoraat. Wij hopen om opbouwend verder te kunnen werken volgens ons pastoraal plan. Velen hebben de stap al gezet naar de Jozefparochie. Hier zijn we enorm dankbaar voor en we willen graag gezamenlijk en met goede moed doorgaan op de ingeslagen weg.
Vanaf 8 juli wordt er voortaan op de zondag in Oisterwijk de Eucharistie gevierd in St. Petruskerk om 11 uur. U bent vanzelfsprekend ook van harte welkom om zaterdags, op de vooravond van de zondag, de Eucharistie te vieren in de Joanneskerk om 17.00 uur.
Aanstaande zondag staat na de Mis in de Petruskerk de koffie klaar in het Jozefcentrum. Daarna volgt de vakantieperiode. De koffie na de Mis zal dan per 26 augustus wekelijks hervat worden. Ook zal er na de vakantie voor de kinderen wekelijks een Kinderwoorddienst zijn (m.u.v. de schoolvakanties).
Indien u om welke reden dan ook vervoer nodig hebt om naar de Petruskerk te kunnen gaan, kunt u zich hiervoor aanmelden bij Lisette van der Kaa of Dorris Rijnen (06 23101515). Heeft u toevallig tijd en interesse om zo nu en dan een parochiaan op te halen om mee naar de kerk te gaan? Ook daarvoor kunt u zich bij ons aanmelden.
Pastoraal team en parochiebestuur
Net zoals in een familie wordt het leven van een parochie getekend door allerlei gebeurtenissen: geboorten, vreugde en pijn, ideeën, dromen, verlies en overgangsmomenten. Komende zondag is het een belangrijk moment in het leven van onze parochie Sint Jozef, in het bijzonder voor de gemeenschap van de Joanneskerk. Met de Joanneskerk hebben wij allen een emotionele band. Het is 90 jaar lang niet zomaar een stenen gebouw geweest; het is een Godshuis, een plaats waar het hart van de geloofsgemeenschap klopt. We moeten afscheid nemen van die plaats waar wij mooie momenten hebben beleefd tijdens de eucharistievieringen op zon- en weekdagen en tijdens momenten van persoonlijk gebed en bezinning. Denken we aan de doop-, vormsel-, communie- en huwelijksvieringen. We namen afscheid van zovele dierbaren.
Velen hebben als misdienaar de eucharistie gediend of meegezongen in het koor. Anderen stonden in voor het onderhoud van de kerk, de liturgie en dergelijke meer.Het is door de herinneringen aan samenzijn, samenvieren en samenwerken dat we de sluiting van de Joanneskerk als een groot verlies en pijn ervaren. Toch mogen we God vooral dankbaar zijn voor al het mooie dat we in deze kerk hebben ervaren en wat Hij ons geschonken heeft in die vele jaren. Als parochie verliezen we een vertrouwde kerk, maar 'Kerk zijn' is niet alleen een stenen gebouw maar een geheel van bouwstenen gevormd door ons allemaal en waarvan de sluitsteen Jezus Christus zelf is.
Zoals de apostel Paulus het zegt tot de Christenen van Efeze: “gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, terwijl de sluitsteen Christus Jezus zelf is, die het hele bouwwerk in zijn voegen houdt. In Hem groeit het uit tot een heilige tempel in de Heer. In Hem wordt ook gij mee opgebouwd tot een woonstede van God, in de Geest.”
Door ons doopsel zijn we allen geroepen om levende bouwstenen te zijn voor de groei van Gods Kerk. Ook al moeten wij met pijn een vertrouwde kerk uit handen geven, onze geloofsgemeenschap blijft bestaan als we deze samen met anderen van onze parochie Sint Jozef dragen en verbonden blijven met en in Christus. Het is Christus die ons telkens uitnodigt en de kracht schenkt om stand te houden in geloof, hoop en liefde. Zó kunnen we samen Kerk zijn: door datgene wat ons zo dierbaar is met anderen in verbondenheid vorm te geven, in woord en in daad.
Slotviering 1 juli om 10.30 uur
De komende maanden zullen er in kerkelijk Oisterwijk grote veranderingen plaatsvinden. Zoals alom bekend zal de Joanneskerk aan de Lind per 1 juli haar deuren sluiten. En dit slechts anderhalf jaar na de sluiting van nog een andere kerk in Oisterwijk: de Levenskerk. Met de sluiting van de Joanneskerk komt een einde aan een geschiedenis van 90 jaar parochieleven in de kerk die aan de Oisterwijkse martelaar van Gorcum was toegewijd: Joannes van Oisterwijk. Voor de betrokken gelovigen is de sluiting van hun kerk een heel pijnlijk en droevig gebeuren. Het is zonder meer moeilijk om je oude vertrouwde kerk los te laten; bovendien vraagt het veel moed en visie om op een andere plek de toekomst van het parochieleven op te bouwen.
Niet alleen de Joanneskerk gaat sluiten, maar ook de pastorie. Voor de huidige bewoners gaat er veel veranderen. De emeritus pastor Ad Kennes zal verhuizen naar een appartement in Oisterwijk en beschikbaar blijven om als priester te assisteren binnen de Jozef parochie. Diaken Kees Schrama en zijn echtgenote Annie zullen de pastorie verlaten en naar Boxtel verhuizen. Aan de pastorale zending van de permanent diaken binnen de Jozef parochie komt per 1 juli een einde, nadat hij zich in het najaar van 2017 al formeel had teruggetrokken uit het pastorale team. Op hun verzoek zal op 24 juni de Mis van 11 uur een afscheidsviering voor hen zijn. Op 1 juli vindt de slotviering van de Joanneskerk plaats, die momenteel wordt voorbereid door het pastorale team in samenwerking met een grote groep van betrokken parochianen.
Ook voor pastor Christof van Buijtenen gaat er veel veranderen. Vele jaren is hij pastoor geweest van de Petrus parochie en na de fusie is hij als mede-pastor in de Jozefparochie veelvuldig voorgegaan, vooral in de Petrus en in de Vloet, maar ook buiten Oisterwijk. Op 1 augustus zal hij officieel met emeritaat (kerkelijk pensioen) gaan. Aangezien hij het echt rustiger aan wil gaan doen, heeft hij verzocht om na de vakantie niet langer in de weekendvieringen ingeroosterd te worden. Hij is wel bereid om zo nodig door de weeks bij te springen. De officiële afscheidsviering zal op zijn verzoek plaats vinden op zondag 23 september om 11 uur.
Al met al grote veranderingen die voor de deur staan. Deze maken een nieuwe dienstverlening en een nieuw rooster van vieringen in Oisterwijk noodzakelijk (zie elders op deze pagina). In ieder geval wordt vanuit de Joanneskerk de kinderwoorddienst tijdens de zondagsvieringen overgenomen in de Petruskerk; zo ook wekelijkse Eucharistische aanbidding, met de daaraan verbonden maandelijkse lofprijzing. Ook het rozenkransgebed wordt overgenomen en krijgt zelfs een prominentere plaats in het weekrooster. Ook is er voor het koor Joizz alle ruimte op de zondagen. Zo hopen we dat de soms heel pijnlijke veranderingen ook een verbetering van de dienstverlening zal opleveren. En daardoor een intensiever kerkelijk leven. Daarover volgende week meer informatie in deze rubriek.
Als met Hemelvaart – dit jaar op 10 mei – ons Brabantse Moergestel weer wordt omgetoverd tot wandel- en fietsdorp, zullen vele mensen door de prachtige natuur van onze regio kunnen lopen en fietsen. Volop groen, volop vogels en andere dieren in het bos en rond de vennen, volop zuurstofrijke lucht en soms zelf een plek waar volledige stilte heerst: het wordt ons allemaal geschonken.
De dankbaarheid voor de natuur en alles wat ze ons zonder aarzeling geeft, brengen we tot uiting in het kerkelijk feest van Hemelvaart. In Moergestel doen we dat op de 10de mei om 11.00 u met een feestelijke Openluchtmis in het groen bij de kapel van Onze Lieve Vrouw van de Vrede aan de Moergestelseweg. Aansluitend zullen we de traditie van de fietszegening in ere houden. Zodat alle berijders van het ‘stalen ros’ verzekerd mogen zijn van Gods zegen op hun tochten door het groen.
Graag verwelkomen wij u bij de Openluchtmis en de fietszegening. Als het slecht weer is, zullen we uitwijken naar de kerk van Moergestel. Maar zover hoeft het niet te komen, als we de voorspraak van de heilige Clara voor goed weer inroepen. Let wel goed op met wat we aan Clara offreren; want het schijnt dat ze, na al die eeuwen van verse worst, nu vegetarisch geworden is.
Pasen! Als we het in weinig woorden moeten zeggen: Pasen gaat over dood en leven. De achtergrond van Pasen is donker en koud. Jezus is aan het kruis gestorven. Zijn vrienden hebben Zijn dode lichaam in het graf gelegd. De steen is voor het graf gerold. De stilte rond het graf is onomkeerbaar.
Echter, de voorgrond van Pasen is anders. Het gebeurt in alle vroegte. Enkele vrouwen gaan naar het graf. Ze zien dat de steen is weggerold. Het graf is leeg. Jezus is niet dood, Hij leeft. Hij is verrezen. Dat wat toen gebeurde, heeft nog altijd met ons te maken.
Door Zijn sterven aan het kruis en Zijn verrijzenis uit het graf kan niets of niemand ons ooit scheiden van de liefde van Christus. Dat is de blijde hoop die in ons christenen leeft en die we van generatie op generatie mogen doorgeven. Het evangelie is niet enkel een gebeuren van toen. Het is een uitnodiging in een daadwerkelijk geloven in een levende God, die naar ons omziet en uitziet. Die levende God mogen wij ontmoeten in het lezen van het evangelie. In het vieren van de sacramenten en in de liefde en barmhartigheid tussen mensen.
Het graf is leeg, Christus is werkelijk verrezen: dat is Pasen. Hij heeft de dood overwonnen. Hij blijft ons nabij en roept ons op altijd te kiezen voor het leven, om met Hem altijd op te staan en zo ook eens met Hem te kunnen leven in Eeuwigheid. Dat toelaten in ons hart maakt van ons blijde en gelukkige mensen, nooit hopeloos, ook niet wanneer het leven duister en donker is. Dat mag onze Paasvreugde zijn.
Als pastoraal team van de Sint Jozefparochie danken wij alle mensen die zich inzetten in onze geloofsgemeenschappen. Wij wensen u samen met alle anderen een Zalig Pasen.
Pastoor Francis De Meyer
Palmzondag, ook wel Palmpasen genoemd, is de laatste zondag van de vastentijd, maar vooral belangrijk als eerste dag van de Goede Week. Op Palmzondag herdenken we dat Jezus een paar dagen voor Zijn dood, door de bevolking van Jeruzalem wordt binnengehaald als hun nieuwe Koning.
Palmzondag wordt gevierd met de zegening van palmtakken aan het begin van de H. Mis. Na de zegening volgt een processie met traditionele gezangen die herinneren aan het volk dat “Hosanna” riep en Jezus met gejuich in Jeruzalem binnenhaalde. Dezelfde mensen die op zondag “Hosanna” riepen, zullen op vrijdag roepen “kruisig Hem”. Op Palmzondag wordt als evangelielezing voor het eerst het hele lijdensverhaal van Jezus gelezen; de tweede keer is op Goede Vrijdag. Na de Mis worden de gezegende palmtakken thuis achter de kruisbeelden gestoken ter ere van Christus die de dood zal overwinnen.
In alle kerken van onze parochie zullen tijdens de vieringen op zaterdag en zondag de palmtakken worden gewijd. In Haaren en Moergestel zullen tijdens de gezinsvieringen de kinderen met hun palmpaasstokken in processie door de kerk gaan. In de Joanneskerk staat Palmzondag in het teken van de WereldJongerenDag die in de bisdommen wordt gevierd. Ook hier worden kinderen en jongeren uitgenodigd om met hun Palmpasen stok mee te lopen in de Palmpasen processie. U bent van harte welkom om het begin van de Goede Week samen mee te vieren!
Het fusieproces binnen onze Jozefparochie heeft weer een nieuw stadium bereikt. Met het oog op zijn emeritaat (kerkelijk pensioen) is oud-pastoor Christof van Buijtenen vanuit de Petruspastorie verhuisd naar een andere woning binnen Oisterwijk. Tevens is de Petruskerk opnieuw aangewezen als centrale kerk en het parochiecentrum als centrale pastorale dienstencentrum van de fusieparochie (het nieuwe St. Jozefcentrum). Om op die centrale locatie te voorzien in een priesterlijke aanwezigheid heeft het pastorale team aan pastor Ad Verest gevraagd om naar de Petruspastorie te verhuizen. In de komende weken zal dit inderdaad gebeuren. Maar zijn werk in Moergestel verandert niet. Dat betekent dat hij zijn vaste ochtenden van dinsdag en donderdag op het parochiecentrum aan het Sint Jansplein blijft aanhouden.
Het in de titel genoemde thema refereert aan de sloppenwijken in Mbala, Zambia, waar je bijna niet kunt komen, maar waar de zusters van de Heilige Harten van Jezus en Maria proberen om mensen met HIV te stimuleren om een eigen bestaan op te bouwen. In de komende weken leest en hoort u er meer over. In de kerken liggen vastenactiezakjes en hangen posters met foto’s en informatie. We hopen dat u de zakjes meeneemt en Zambia wilt steunen.
Lees hier meer informatie over het project wat we dit jaar vanuit de parochie steunen. Kijk ook eens op: www.vastenactie.nl onder campagne 2018/Zambia.
Wat gaat de vastentijd voor uzelf betekenen? Bezinning op consumptie, tijdbesteding (minder tv/telefoon?) of leefwijze?
Weinig mensen zullen erbij stil staan dat de uitdrukking ‘Alááf’, zo kenmerkend voor Carnaval, eigenlijk een verbastering is van het woord ‘Amen’. Zo staat het althans in de dikke Van Dale. Als je dus ‘Alááf’ zegt en er meestal ook een zwierig gebaar bij maakt, geef je een carnavaleske uiting aan wat het woord ‘Amen’ betekent. En dat is ten diepste ‘ja’ zeggen, ‘jazeker’, ‘zo is het’, ‘moge het zo zijn’, ‘dit geloof ik’, ‘dit bevestig ik met heel mijn wezen!’.
Daarom is het mooi om met een ‘Alááf’ de vreugde van Carnaval te bevestigen, die ten diepst de vreugde is om het geschenk van het leven en dankbaarheid om de fundamentele gelijkheid onder alle mensen. Want voor iedereen, en dus voor koning, keizer en admiraal tot Jan met de Pet, geldt dat we kinderen zijn van één Vader en dat we in vrijheid, gelijkheid en broederschap mogen genieten van de vreugde om elkaar.
Dan, daags na de sluiting van Carnaval, op Aswoensdag, wordt de leut weer ernst en ‘Alááf’ weer ‘Amen’. Dat mogen we dan in het symbool van het Askruisje weer in oprechtheid en nuchterheid weer uitspreken.
Als parochianen van de Joannes- en Petrusgemeenschap binnen onze Jozefparochie staan we voor grote veranderingen. De op handen zijnde sluiting van de Joanneskerk en -pastorie vormt een ongekend grote uitdaging. Ten eerste natuurlijk voor de mensen van de Joanneskerk omdat zij ongevraagd voor het voldongen feit staan om te moeten verhuizen naar een nieuwe plek. Maar ook voor de Petrusgemeenschap zal er veel gaan veranderen. Zij moet immers ruimte maken om nieuwe mensen te ontvangen en samen een nieuwe geloofsgemeenschap te gaan vormen.
Het traject waarin we ons op dit moment tot 1 juli van dit jaar bevinden, hebben we de naam gegeven van de bijbelse figuren Abraham en Elisabeth. Abraham die door God geroepen wordt om in geloof weg te trekken uit zijn vertrouwde omgeving en Elisabeth die in vertrouwen en geloof Maria ontvangt, de moeder van haar Heer.
Het nieuwe jaar 2018 stelt ons voor een grote opdracht: zichtbaar maken dat onze parochie bestaat uit mensen en niet uit gebouwen. Daarom is het onze taak om samen onze kerkgemeenschap op te bouwen, ieder met de eigen gaven en verantwoordelijkheid daarin.
De nieuwe Jozefparochie wil deze opbouw faciliteren vooral door de krachten uit haar voormalige parochies te bundelen. Daarmee worden veel activiteiten samengevoegd en kan ons kerkelijk leven – vieren, dienen en leren – meer zichtbaar worden in onze dorpen. Zo is in 2017 al begonnen om de catechese voor kinderen en de Vormselvoorbereiding in het nieuwe St. Jozefcentrum samen te brengen, maar ook de vorming van tieners en van jongeren; tevens wordt daar de geloofsverdieping van volwassenen steeds meer gebundeld. Zo worden de groepen niet kleiner maar juist groter en kun je beter ervaren dat we een levende kerk zijn.
Natuurlijk moeten we een gezonde balans vinden tussen wat we in en rond de centrale kerk doen en wat we plaatselijk rond de kerktorens houden. Zoals de zondagse Eucharistie in de lokale kerken, maar ook de Communievoorbereiding, bepaalde gezinsvieringen, huiskringen, dopen, de koren, uitvaarten, de zorg voor de kerkhoven, pastorale zorg en geestelijke begeleiding, en de ontmoeting in en rondom de lokale parochiecentra.
Waar willen we in 2018 aan werken?
Ten eerste aan de samenvoeging van de gemeenschappen van de Joannes- en de Petruskerk, zonder de gelovigen van de Levenskerk te vergeten die op 1 januari 2017 haar deuren sloot.
Ten tweede willen we het gezinspastoraat neerzetten als speerpunt voor de nieuwe Jozef. En daarbinnen de figuur van Maria Vreugderijke een nieuwe plek geven.
Op 31 december vieren we niet alleen Oudjaar, maar ook het kerkelijk feest van de Heilige Familie. Jozef en Maria blijven samen gaan om de parochie te vernieuwen. Zij tonen ons hoe wij in deze tijd de familie van de kerk, het ’gezin’ van Jezus, kunnen vormen; zij zijn voorbeelden van hoe we samen mogen bouwen aan één gemeenschap die zowel centraal als locaal zichtbaar is en gastvrij voor alle mensen met wie we in contact komen.
Van harte wensen wij een gezegend Nieuwjaar toe aan u en al uw dierbaren!
Wanneer het Kerstmis wordt, voelen we weer het verlangen naar de gloed van het zonlicht; we verlangen naar mooie geschenken, naar de warmte van goede relaties met familie en vrienden; we verlangen naar duurzame vrede. Uiteindelijk willen we een rechtvaardig en menslievend leven voor ieder op aarde.
Maar wie kan die verlangens vervullen? Wie kan ons een licht geven dat nooit meer dooft? Wie kan ons hart vullen met een liefde die sterker is dan de dood? Wie kan ons het geluk geven dat alle geschenken overtreft? En wie kan ons een vrede geven die zelfs vijanden tot verzoening brengt? Dat kan alleen wie in zichzelf de bron draagt van alle leven, licht, geluk en vrede. Dat kan alleen wie de Liefde in eigen persoon is.
Wanneer het Kerstmis wordt, kunnen we de ongelofelijke boodschap horen dat deze volmaakte Liefde toegang heeft gezocht tot ons mensen. Deze goddelijke Liefde heeft ons aangeraakt door zelf mens te worden in het Kerstkind. Ongehoord, maar waar: “door de menswording van Christus heeft God ons aangeraakt” (Paus Franciscus). Hij wil opnieuw ons hart aanraken en vullen met zijn kracht en warmte en hoop.
De keuze is aan ons om ons hart door die liefde te laten aanraken, te laten vullen en vervolgens te openen. Kerstmis is niet allereerst het feest van cadeautjes openen maar van je hart openen. Moge het Kind in de kribbe daartoe ook in het nieuwe jaar onze harten raken en ons dichter brengen bij God en bij elkaar.
We wensen u allen van harte een zalig Kerstfeest!
De Advent is en blijft een tijd van wachten. En dan niet zozeer een passief wachten tot het weer Kerstmis is. Want op zich hoeft je niets te doen om de tijd voorbij te laten gaan. Behalve doorgaan met ademen.
Nee, Advent gaat om een ander soort wachten. Het is meer een verwachten dan gewoon wachten. In de Adventstijd kun je de verwachting koesteren dat er iets in je leven tot voltooiing komt, dat er je iets geschonken wordt dat je zelf niet kunt maken: vrede, geluk, vreugde, kracht, liefde. Eigenlijk al wat een zegening is voor je leven, voor je vriendschappen, voor je gezin, voor je gemeenschap.
En als je zegeningen ontvangt en je ze zelfs kunt tellen, dan besef je al snel dat er ook Iemand is die deze zegeningen geeft. Deze Iemand wil zich aan ons bekend maken, zoals dat al ruim 2000 jaar geleden met Kerstmis voor het eerst gebeurde. Laten we dan in deze Advent van 2017 die komst verwachten.
Christus Koning van het Heelal
Het feest van Christus Koning van het Heelal is een hoogfeest binnen de Rooms-katholieke Kerk dat eind november gevierd wordt, op de 34ste en laatste zondag van het liturgisch jaar. Het feest werd in 1925 ingesteld door paus Pius XI naar aanleiding van de 1600-jarige viering van het Concilie van Nicaea.
Sinds 1969 is dit de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Is de viering van het feest recent, het idee van het koningschap van Christus is al heel oud. In de bijbel zelf wordt Hij al verschillende malen 'koning' genoemd. Maar hierbij moet Jezus niet gezien worden als een wereldse machthebber die zetelt op een gouden troon en bevelen geeft aan onderdanen. Déze koning is een herder met maar één zorg: er zijn voor Zijn mensen en vooral voor de minsten. Het feest van Christus Koning verwijst naar het Rijk waarin juist de armen en kleinen gezien zullen zijn; naar het eeuwig leven.
In de Adventstijd, die op 3 december begint, zal in alle kerkgemeenschappen van onze Jozefparochie een Adventsactie worden gehouden. Daarmee wordt in de vier weken van de Advent steun gepromoot voor twee huizen voor gehandicapten kinderen in Bethlehem. Deze huizen worden gerund door zusters van een nieuwe religieuze congregatie, die in Nederland bekend staat onder de naam de ‘Blauwe Zusters’. Dit schitterende werk van de zusters wordt in de komende tijd uitgebreid onder de aandacht gebracht.
Begin oktober heeft de bisschop het besluit genomen om in Oisterwijk de Joanneskerk en annex pastorie per 1 juli 2018 te sluiten en de Petruskerk aan te wijzen als de centrale kerk voor onze fusieparochie. Dit pijnlijke en ingrijpende besluit heeft het pastoraal team samen met het parochiebestuur in twee informatieavonden meegedeeld aan de vrijwilligers en andere parochianen van de Joannesgemeenschap en met hen besproken. Ook met de belangstellenden uit de Petruskerk is er onlangs een info-avond gehouden.
Met zijn allen staan we nu voor ongekende uitdagingen: hoe kunnen we de Joannesgemeenschap helpen om te verhuizen naar een nieuwe plek? En hoe kunnen we Petrusgemeenschap helpen om een hele nieuwe gemeenschap te ontvangen en de noodzakelijke ruimte te geven? En… hoe kunnen we tot een parochievernieuwing komen?
Als pastorale team hebben we aan het traject dat voor ons ligt, de naam gegeven van de Bijbelse figuren van Abraham en Elisabeth. Abraham die in geloof wegtrekt en Elisabeth die in geloof ontvangt. Bij de nieuwsberichten kunt u nalezen hoe we deze trajecten gepresenteerd hebben aan de parochianen van resp. de Joanneskerk en Petruskerk. Hopelijk kan het gelovige antwoord van Abraham en Elisabeth ons helpen de stappen te zetten waartoe we in onze tijd worden uitgedaagd.
Vanaf het begin van het fusieproces dat reeds in 2012 werd aangekondigd door het bisdom is er binnen het kerkbestuur en het pastoraal team veel overleg geweest over de toekomst van onze parochie. Met name vanaf de oprichting van de St. Jozefparochie die werkelijkheid werd op 1 oktober 2015.
De cijfers rondom het kerkbezoek, maar vooral het aantal dopelingen baren ons zeer grote zorgen. Ook het teruglopend aantal kerkelijke uitvaarten en het steeds kleiner wordend aantal communicanten en vormelingen. De terugloop is niet alleen iets van onze Jozefparochie, maar tekent zich af in de gehele westerse samenleving.
Als bestuur en pastoraal team zijn we genoodzaakt om te kijken naar deze ontwikkelingen en zullen we er niet aan ontkomen om maatregelen te nemen zodat we ook voor de toekomst de pastorale zorg kunnen blijven waarborgen.
Na uitvoering overleg met het kerkbestuur en pastoraal team, is bisschop de Korte tot het besluit gekomen om de H. Joanneskerk het komend jaar aan de eredienst te onttrekken. Voor de Joannesgemeenschap gaat dit betekenen dat hun zo dierbare kerk op 1 juli 2018 gesloten zal worden.
De afgelopen week hebben we de vrijwilligers, werkgroepen en andere belangstellenden van de Joanneskerk geïnformeerd over het proces waarbinnen dit besluit tot stand is gekomen. Vervolgens hebben we met elkaar gesproken over de stappen die we de komende tijd in samenspraak met alle vrijwilligers gaan zetten om het gemeenschaps- en geloofsleven van de Joannesgemeenschap te verhuizen naar de Petruskerk en het nabijgelegen St. Jozef Centrum.
Ook voor de mensen die nauw verbonden zijn aan de Petruskerk zal er door het besluit van de bisschop veel komen te veranderen. Daarom zal er ook voor de vrijwillgers en alle andere belangstellenden van de Petrusgemeenschap een informatie-avond zijn op woensdag 25 oktober om 20.00 uur in het St. Jozef Centrum. Een ieder is van harte welkom op deze avond.
Pastorale team en Kerkbestuur
Afgelopen week hebben we in onze parochie mogen vieren dat Wouter Blesgraaf tot priester is gewijd en in zijn geboorteplaats Oisterwijk zijn eerste Mis heeft opgedragen in de St. Petruskerk. Een groot feest voor onze kerkgemeenschap! Over twee weken zal diaken Vincent te Plate zijn 25-jarig dienstjubileum vieren. Ook dit laten we uiteraard niet ongemerkt voorbij gaan. Wij zullen dit vieren tijdens de Eucharistieviering op zondag 1 oktober a.s. om 11.00 uur in de Petruskerk van de St. Jozefparochie. Na de viering is er gelegenheid om de jubilaris te feliciteren met dit jubileum in het St. Jozefcentrum, Kerkstraat 95A.
Het pastorale team van onze Jozefparochie heeft de noodzaak gezien om de zondagsvieringen in de kerken van Haaren, Moergestel en Oisterwijk beter op elkaar af te stemmen en onze priesters de kans te geven zondags in meerdere kerken te kunnen voorgaan. Daarom zullen vanaf zondag 1 oktober aanstaande de nieuwe Mistijden er als volgt uitzien:
| Zaterdag | Zondag | |
| H. Lambertuskerk Haaren | 19.00 uur | 09.30 uur |
| Kerk St. Jans Onthoofding Moergestel | 19.00 uur park Stanislaus |
09.30 uur |
| H. Joanneskerk Oisterwijk | 11.00 uur | |
| St. Petruskerk Oisterwijk | 19.00 uur | 11.00 uur |
De anglicaanse priester Michael Harvey startte in 2004 een experiment met de titel ‘Back to Church Sunday’, (terug-naar-de-kerk-zondag). Aan gelovigen van 160 lokale kerken werd gevraagd om kennissen, collega’s, buren of familieleden eens persoonlijk uit te nodigen om op zondag mee te gaan naar de kerk. Tweeduizend mensen accepteerden de uitnodiging. Vorig jaar lag het aantal deelnemende Britse kerken dertig maal zo hoog en het aantal ‘eerste bezoekers’ zelfs veertig maal zo hoog, op bijna 82.000! Ook in andere landen slaat de uitnodigingszondag aan. Dit jaar doen 25.000 lokale kerken in zeventien landen mee, waaronder ons eigen land.
Helaas zien we nogal wat lege plaatsen in onze kerken, maar die bieden wel plaats aan mensen die wij heel persoonlijk kunnen uitnodigen om mee te gaan naar de kerk op zondag. In het huidige bedrijfsleven is de druk op mensen groot en is geestelijke rust hard nodig. Daarom geloven wij, dat de bovenstaande actie heel goed past in onze parochie en vragen wij u allen: Breng nu in het weekeinde van 9 en 10 september iemand mee naar de kerk, misschien een eigen kind of kleinkind, een goede buur of wie u ook te binnen schiet, zodat deze mensen eens kunnen proeven wat het betekent om in Gods aanwezigheid te zijn. Dat raakt mensen. Wij rekenen op uw inspanning hiervoor! Kijk op deze website voor meer informatie
Het blijft opvallend hoeveel Nederlanders tijdens hun vakantie steevast kerken bezoeken. Zowel de monumentale kerken als ook de kleinere parochiekerken kerken blijken een grote aantrekkingskracht uit te oefenen op vakantiegangers. En dat niet alleen voor hen die in eigen land toch al regelmatig naar de kerk gaan. Het geldt ook voor velen die thuis hun plaatselijke kerk niet of nauwelijks bezoeken. Hoe vaak komt het niet voor dat van deze laatste groep een groot aantal op zondag de Mis meeviert in de kerk vlak bij hun camping, zomerhuisje of hotel. En dat is fantastisch! Want op een goede vakantie krijg je ruimte voor zaken waar je normaal niet aan toekomt. Daartoe hoort vaak ook het geestelijke leven, je innerlijke leven. Een extra moment van bezinning en gebed in een zondagsmis in het buitenland kan daarvoor een speciaal dosis ‘voedsel voor onderweg’ worden. En voedsel voor lichaam en ziel hebben we allemaal nodig.
Hoeveel mensen zijn er niet onderweg in deze vakantietijd? In onze eigen woonplaats merken we dat er uit onze straat meer mensen dan normaal weg zijn voor een paar dagen of zelfs een paar weken. Tegelijk zien we heel goed dat er veel meer toeristen zijn – vooral fietsers – die onze dorpen en de omliggende hun schitterende natuurgebieden bezoeken. De recreatievoorzieningen draaien echt ‘hoogseizoen’.
Daarmee is het extra druk op onze wegen. En neemt het gevaar van ongelukken toe. We mogen daarom hopen en bidden dat er bij ieder een ‘engeltje op de schouder’ zit, die bescherming kan bidden tegen alle gevaren. Een reiszegen of een reisgebed uitspreken voor als je op weg gaat, voor jezelf of voor anderen, is daarom misschien helemaal niet zo’n slecht idee. Dat kan heel eenvoudig gebed zijn zoals dit:
“Heer, zegen ons en allen die op weg zijn, zodat wij veilige wegen gaan
en in de bescherming van uw engelen uw bijstand mogen ondervinden. Dank U!”
Vakantie houden is en blijft een zekere luxe. Hoewel alle CAO’s een vakantieperiode toekennen, kunnen sommige mensen zich geen vakantie buitenshuis veroorloven. Zij blijven ‘rundum Hause’.
Maar ook al is vakantie een luxe, voor velen is het zeker geen overbodige luxe. Want het ritme van het moderne leven is vaak zo opgedreven, dat je één keer per jaar echt wel een langere rustperiode nodig hebt. Jezelf gunnen om tot rust te komen, hoort bij een evenwichtige levensstijl. Rust voor lichaam én ziel. Dat heb je nodig. Maar rust betekent niet dat je alle teugels laat vieren en je je focus verliest. Nee, rust is “recreëren”, oftewel je laten “herscheppen” naar lichaam en ziel. Dat betekent: een hernieuwd contact zoeken met de Bron van alle leven, met de Bron van barmhartigheid en verzoening. Daarom is vakantie houden niet alleen je lekker voelen, maar ook je zelf herbronnen op waar het in het leven echt om gaat. Dat Gods zegen op onze vakantie mag rusten!
Vele mensen leven naar de vakantie toe: even afstand nemen van alle dagelijkse beslommeringen, even de gedachten volledig verzetten. En dat is goed, want de boog kan niet altijd gespannen staan.
In de vakantie kan een mens musea bezoeken, aan het strand luieren en eens extra aan sport doen, zoals fietsen, bergbeklimmen, zwemmen en noemt u maar op. Even een tijd anders doorbrengen en weg van de spanningen van het werk.
Natuurlijk bezoekt men in andere steden ook kerken, als die open zijn. En weet u wat ons vaak is opgevallen? Ook al bezoeken mensen kerken in de vakantie en genieten ze van de schoonheid en soms de eenvoud in een kerk, toch zijn er kerkgangers die na de vakantie niet meer in de kerk gezien worden. Heeft een vakantie dan zo’n slechte invloed op mensen? Of is het anders: in de vakantie slaan we een keer over op zondag en dat went heel gauw… En die ene keer mondt heel gauw uit in een gewoonte en dat is jammer, heel jammer. Immers u en ik, wij allemaal hebben God nodig: wij hebben allemaal de redding van Jezus nodig. Daarom zou ik zeggen: als u in de vakantie een kerk bezoekt – en doe dat vooral! – sta dan ook eens even stil bij het waarom van een kerk (lees kerkgebouw): waarom zijn er kerken? Ze zijn er om met de gelovige gemeenschap samen te komen. De priester of de dominee moet in de kerk de wegwijzer zijn naar de eeuwigheid. In een kerk dient u te horen hoe de heilige God naar u uitziet en verlangend is naar ieder gebed dat u uitspreekt, hardop of zacht in uw hart. Want wie u ook bent, u bent kostbaar in Gods ogen en afhankelijk van de band (door gebed) met God, wordt u voor Hem steeds kostbaarder.
Van harte een vruchtbare vakantie toegewenst.
Het was voorheen heel gebruikelijk dat mensen die een huis betrokken het lieten inzegenen. Dat lijkt nu bijna helemaal verdwenen.
Ieder jaar komt een bakker op 3 november om ’s morgens acht uur voor de pastorie om de Hubertusbroodjes te laten zegenen.
De moderne mens vraagt zich af of dat zin heeft: behoort dat niet tot die ‘goeie oude tijd’ en is dat niet verleden tijd? Wordt het niet tijd dat we dat maar helemaal gaan vergeten?
Het is zeker geen antiek gebruik dat aardig is, maar meer speelt op de emoties van de mens. Aan het einde van iedere Eucharistieviering geeft de priester de gelovigen Gods Zegen.
Weet u, het is een voorrecht om door onze God gezegend te worden, dat geeft een mens ook rust voor de ziel.
Zo geeft het mensen ook rust als hun huis gezegend wordt. Als een mens een huis betrekt, maakt hij het schoon, want je wilt nu eenmaal niet in ‘het vuil’ van de ander zitten en wij vinden het heel normaal. Maar weet u dat er ook ander onzichtbaar ‘vuil’ kan zijn? De sfeer, de geest, die mensen achterlaten als zij een huis verlaten? Dat is zo’n zegening ook een reiniging die de mens erg goed zal doen, ik spreek uit ervaring.
Het zegenen behoort niet verwezen te worden tot het ‘geestelijk museum’, maar is juist een groot goed voor hen die er gebruik van maken.
Onze Kerk heeft veel, heel veel goeds te bieden dat uiteindelijk zal leiden tot alle goeds: verblijf in Gods Herlijkheid.
Als er vroeger een dokter nodig was, moest men de fiets pakken om naar de dokter te gaan en hem te vragen om bij de zieke te komen. Soms kon men ook bij buren of anderen terecht die over een telefoon beschikten. Maar nu is dat anders: even het mobieltje en de arts of helpende instantie is aan de lijn. Als zaken niet zo urgent zijn, sturen we een mailtje en we verwachten een antwoord.
Maar als het mobieltje het begeeft? Als het internet om welke reden ook uitvalt? Zijn we dan hulpeloos, of alleen maar ‘flink’ geïrriteerd?
Als een bedrijf geen mailtjes kan ontvangen, geen orders kan ontvangen en geen bestellingen kan plaatsen via de digitale snelweg, dan is dat echt een ramp en niemand wordt er vrolijk van, zo zeggen we dat.
Wat een geluk, dat de hemel altijd bereikbaar is. Nooit een stemmetje: ‘er zijn nog 10 wachtenden voor u’, of: ‘probeert u het later op de dag nog eens’…
Neen, onze God en Vader is er altijd. Ieder woord aan Hem gericht komt direct over. Trouwens Hij wacht op ieder woord van ons aan Hem. Wat Hem betreft behoeven we ons nooit verlaten te voelen.
Een christen (René Camahort) uit de Filipijnen die in Saudi-Arabië in de gevangenis zat omdat hij een Bijbelstudie hield onder zijn landgenoten, hetgeen daar ten strengste verboden is, zei toen hij eindelijk weer thuis was op de Filipijnen: “Soms mis ik de cel in Saudi-Arabië, want daar was Jezus zo dicht bij me….”
Geeft u Jezus ook de kans om dichtbij u te mogen zijn? Het zal u heel goed doen.
In de media worden allerlei voedingssupplementen aanbevolen om voor een gezond lichaam te zorgen. U weet hoe belangrijk gezondheid is. Er zijn namelijk schadelijke elementen die wij door ons voedsel binnenkrijgen en ook goede elementen. En juist die goede elementen zouden de andere ver moeten overtreffen voor een gezond lichaam.
Uiteraard is iedereen voor een gezond lichaam, maar door alleen maar aandacht te besteden aan het lichaam, wordt de geest wel eens vergeten. U kent toch de uitdrukking: ‘Een gezonde geest in een gezond lichaam’. Maar hoe krijgen wij een gezonde geest? Welnu, dat liet Jezus ons achter bij het Laatste Avondmaal: de H. Eucharistie.
Een uurtje per week verblijven in Gods aangezicht in de kerk en dan ook nog in de H. Communie het kostbaar Lichaam van onze Heer Jezus Christus mogen ontvangen: dat is echt gezond voor onze geest. Een betere voeding is er niet te vinden, daar kan geen supplement tegenop.
Jezus geeft ons zijn Lichaam, zijn warmte, zijn zorgen. Hij wil ons omvormen, opdat we steeds meer gaan gelijken in mentaliteit en houding op Hem: de volmaakte God-Mens. Als u dan weet dat een lichaam positief reageert op een gezonde geest, een geest die door Jezus gevoed wordt, dan moet er toch in ons het verlangen komen om Hem veelvuldig te ontvangen?
U bent van harte welkom in een van onze kerken.
Gelijktijdig aan de Eucharistievieringen van het hoogfeest Pinksteren op 4 juni om 11.00 u in onze kerken, zal er in het Natuurtheater te Oisterwijk een oecumenische gebedsviering gehouden met het thema “Doorgeven”. De viering zal speciaal kindvriendelijk en ‘tienervriendelijk’ zijn. Voorgangers zijn de nieuwe dominee van de protestante kerk in Oisterwijk, ds. Winanda de Vroe, en namens het pastorale team van de St Jozefparochie, pastor Ad Verest. Van harte welkom in een van de vieringen!
Volgende week gaan we weer Pinksteren vieren. Het is een van de grootste feesten van ons geloof. We vieren het ontstaan van de Kerk. Met Pinksteren staat voor ons, christenen, het verhaal uit de Handelingen van de Apostelen, hoofdstuk 2 centraal. De apostelen hadden zich na de Hemelvaart van de Heer opgesloten. Ze waren bang dat de Joden met hen hetzelfde gingen doen als ze met Jezus hadden gedaan. De Heer had een Helper beloofd maar die liet op zich wachten. Na 9 dagen gebed gebeurde er iets bijzonders. "Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op hen neerzette. Zij werden allen vervuld van de heilige Geest en begonnen te spreken in vreemde talen, naargelang de Geest hun te vertolken gaf."
De Kerk werd geboren. De leerlingen gingen zonder angst naar buiten om te getuigen: Jezus Christus is voor elk van ons persoonlijk gestorven én verrezen, Hij is de Heer. Pinksteren is de verjaardag van de kerkgemeenschap. Door ons Doopsel zijn we allen lid van de Kerk. In het Doopsel en Vormsel hebben wij allen de heilige Geest ontvangen. Hoe is het vandaag de dag met onze vurigheid? Ga ik er ook zoals de eerste leerlingen op uit en verkondig ik aan de mensen om mij heen mijn geloof dat Jezus voor mij persoonlijk gestorven en verrezen is? En dat mij dat diep geluk geeft?
Zaterdag 13 mei is het 100 jaar geleden dat Maria is verschenen aan 3 herderskinderen in het Portugese plaatsje Fátima. Paus Franciscus zal deze dag in Fátima twee van de zienertjes, Jacinta en Francisco Marto, heilig verklaren.
Op dezelfde dag wijden de Nederlandse bisschoppen gezamenlijk hun bisdommen en alle mensen die in de bisdommen wonen, toe aan het Onbevlekte Hart van Maria. Dit zal gebeuren tijdens een vesperviering om 15.00 u. in de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in Maastricht.
De toewijding gebeurt volgens de bisschoppen "in het gelovige besef dat Maria ons brengt bij Christus. Zij vraagt ons te doen wat Christus ons zegt (Joh. 2,5). Maria, die zelf heeft gezegd ‘Mij geschiede naar uw woord’ (Lc. 1, 38) helpt ons om te leven in overgave aan God." Door deze toewijding aan het Onbevlekte Hart van Maria hopen de bisschoppen dat alle gelovigen gesterkt worden om als Kerk in Nederland de weg door het leven te gaan in geloof, hoop en liefde, met vreugde en vertrouwen, naar God de hemelse Vader.
In het kader van het jubileumjaar gaan we vanuit de parochie met een groep van 25 pelgrims op bedevaart naar Fátima van 10 tot 15 juni. Voorafgaand aan deze reis vindt er een informatie-avond plaats over de gebeurtenissen rondom de verschijningen. Deze avond vindt plaats in het parochiehuis van Haaren op donderdag 18 mei van 20.00 tot 21.00 uur en is toegankelijk voor iedereen, dus ook als u niet meegaat op bedevaart bent u van harte welkom.
Aanstaande zondag 7 mei wordt in de Kerk wereldwijd gebeden voor roepingen. Voor deze 54e roepingenzondag heeft paus Franciscus als thema gekozen: Voor de zending door de Geest voortgestuwd.
'Alle christenen zijn geroepen om missionarissen van het evangelie te zijn' schrijft de paus in zijn brief voor deze roepingenzondag. Ieder die de levende Heer Jezus toelaat in zijn leven wordt gestuwd om vreugdevol en dienstbaar naar de andere toe te gaan.
De Kerk heeft nood aan priesters en mensen die toegewijd zijn deze opdracht met vertrouwen op te nemen.
Deze jaarlijkse gebedsdag vraagt aan ons ook om te blijven bidden voor nieuwe roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven, dat de Heer arbeiders voor de oogst stuurt om het evangelie te verkondigen en Gods liefde zichtbaar te maken.
Volop kunnen we nog nagenieten van de mooie paasvieringen en paasversiering in de kerken en kapellen van onze parochie. Vele vrijwilligers hebben het weer mogelijk gemaakt dat we het allerbelangrijkste feest hebben kunnen vieren. Onze dankbaarheid is groot naar alle mensen die zich hiervoor extra hebben ingezet.
Veertig dagen hebben we ons voorbereid op Pasen en vijftig dagen tot Pinksteren mogen we het navieren.
Elke zondag bidden wij in onze Geloofsbelijdenis waar het met Pasen om gaat: „Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, die nedergedaald is ter helle, de derde dag verrezen uit de doden.” Dit is geen rijmpje dat we opzeggen, maar het is de kern van wat wij geloven. We spreken in geloof uit dat wat er toen gebeurde, nog steeds met ons te maken heeft. Sinds de kruisdood en verrijzenis van Jezus, kan niets of niemand ons ooit scheiden van Gods Liefde. De verrijzenis van Christus is het feest van onze verlossing en daarom een feest van dankzegging en blijdschap. Hij heeft de dood overwonnen, Hij blijft ons nabij en roept ons op om altijd te kiezen voor het leven, om met hem op te staan en zo ook eens met Hem te kunnen leven in eeuwigheid. Pasen gaat niet alleen de persoon Jezus aan, ze gaat ook ons persoonlijk aan. Daarom is het de moeite waard om vijftig dagen lang Pasen te vieren!
Een écht feest: dat draagt het vieren van Pasen in zich! En dat niet alleen omdat we met familie en dierbaren samen zijn. Ook niet alleen omdat we elkaar gastvrijheid bieden en elkaar trakteren op de heerlijkste gerechten.
Want Pasen is ook een feest van troost en blijdschap. Het legt voor ons de weg naar het volle leven open. Juist omdat Jezus uit de doden is opgestaan – iets wat wij mensen zelf niet kunnen – geeft Hij ons de hoop dat, als wij komen te sterven, we toch niet ophouden met leven, maar juist thuis zullen komen. Thuis in het Vaderhuis.
Wie met Christus leeft, kijkt verder dan het aardse leven reikt. Je mag dan zelfs verder kijken dan de dood. Namelijk naar de eeuwige liefde, naar eeuwig leven, naar de vervulling van als onze geluksverlangen. Door het Pasen van de Heer Jezus zal er ook voor ons een leven kunnen zijn van licht en vreugde, van vrede en voltooiing, voorbij die akelige grens van de dood. Daarmee zal Jezus alle beloftes inlossen die Hij persoonlijk aan ons mensen gedaan heeft. En wie wil daar nu niet op hopen?
Als pastorale team van de Jozefparochie zijn wij erkentelijk aan de talloze mensen die zich het afgelopen jaar speciaal hebben ingezet voor de geloofsgemeenschappen in Haaren, Oisterwijk en Moergestel. Samen met alle anderen wensen wij u een zalig Pasen!
Aanstaande zondag vieren we Palmzondag, daarmee begint de Goede Week. Dit is de laatste week van de veertigdagentijd die vooraf gaat aan het hoogfeest van Pasen. Een week van stille inkeer, waarin we het lijden en sterven van de Heer Jezus gedenken.
Op Palmzondag vieren we de intocht van de Heer in Jeruzalem. Aan het begin van de plechtigheid in de kerk worden de palmtakken gezegend waarna het lijdensverhaal volgens de evangelist Matteüs wordt gelezen.
Op Witte Donderdag herdenken we het Laatste Avondmaal van Jezus en zijn leerlingen. We vieren dat Jezus voor ons de heilige Eucharistie heeft ingesteld om bij ons blijvend aanwezig te zijn.
Op Goede Vrijdag herdenken we het lijden en de dood van Jezus. Op het uur van zijn sterven bidden we de Kruisweg. 's Avonds herdenken we Zijn kruisdood en vereren het heilig kruis waaraan Hij is gestorven. We overwegen op deze avond het Passieverhaal volgens Johannes.
Op Paaszaterdag of Stille Zaterdag, de laatste dag van de Goede Week, gedenken we dat de Heer in het graf ligt. Dan is het letterlijk stil in de kerk. Jezus is de marteldood gestorven, het is wachten op de volle vreugde die we mogen vieren tijdens Pasen wanneer Jezus door Zijn verrijzenis laat zien dat Hij de dood overwint.
Wij nodigen u van harte uit om deze week bewust met ons te beleven en deel te nemen aan de diensten die in onze parochie gehouden worden en wensen aan u allen een mooie week toe.
Namens het pastorale team,
Pastoor Francis De Meyer
Eigenlijk is de Vastentijd een prachtige tijd! Want we kunnen dan zelf ook bouwen aan de solidariteit waar we in onze maatschappij zo veel nood aan hebben. Ieder jaar is de Vastenactie weer een welkome hulp om die solidariteit concreet te maken. De kerken van Oisterwijk en Haaren hebben zich dit jaar gecommitteerd om met hun Vastenactie de projecten van ‘Kerk in Nood’ te ondersteunen. Deze bouwen een nieuwe solidariteit met de christenen in Irak en Syrië. De kerk in Moergestel sluit dit jaar aan bij de landelijke Vastenactie die ‘eilanden van hoop’ ondersteunt voor jongeren in El Salvador, dat door bendegeweld wordt verscheurd.
Wanneer we in de Veertigdagentijd mikken op meer solidariteit, dan springt de vernieuwde aandacht en wereldwijde naastenliefde natuurlijk meteen in het oog. Toch is er tegelijk ook een solidariteit die meer innerlijk en geestelijk is: een vernieuwde band met de Bron van alle naastenliefde en rechtvaardigheid. Want het is uiteindelijk de God van alle barmhartigheid die ons inspireert om onze relaties met elkaar en met Hem te vernieuwen. Komen tot een nieuwe band met de ander en met de Ander. En zo ook met onszelf. Wat een prachtige en genadige opdracht van de Veertigdagentijd!
Dat christenen ook vandaag de dag vervolgd worden, daar hebben velen een vage notie van. Maar de lezing van de internationale hulporganisatie ‘Kerk in Nood’ op 9 maart jl. over de christenen in het Midden-Oosten liet niets aan de verbeelding over: duizenden en duizenden christengezinnen en kerkgemeenschappen worden in de dominant islamitische cultuur van het Arabisch schiereiland vandaag de dag achtergesteld, gediscrimineerd en vervolgd. Dat alles is nog eens heftig versterkt door de onvoorstelbare barbarij van de Islamitische Staat. Waar deze ‘staat’ het voor het zeggen heeft of had, zijn bijna alle kerken verwoest en de christenen gemarteld, verdreven of gevlucht.
Is er dan nog hoop voor de christenen in landen als Irak en Syrië? Menselijkerwijs zou je zeggen van niet. Maar de werkelijkheid is anders. En verrassend. Want de nieuwste ontwikkelingen - waaronder het terugdringen van I.S. - maar vooral de persoonlijke verhalen van trouwe christengezinnen en heldhartige parochieherders getuigen van een krachtige hoop om de kerkgemeenschap weer op te bouwen. Hun geloof en solidariteit blijkt sterker te zijn dan de vernietigingen door oorlog en terreur! Zij kunnen voor ons een voorbeeld zijn hoe in de grootste nood te vertrouwen op God en op zijn Woord je leven op te bouwen. De Vastentijd geeft ruim gelegenheid ons daarop te bezinnen.
Bovendien hebben de kerken van Oisterwijk en Haaren zich gecommitteerd om met hun Vastenactie al dit jaar de projecten van ‘Kerk in Nood’ te ondersteunen. Gelegenheid te over om onze solidariteit met de christenen in Irak en Syrië concreet te maken.
Wie is de heilige Jozef?
Op enkele plaatsen komt hij voor in de evangeliën van Matteüs en Lucas. Daarin vinden we van hem een woordeloos verslag maar toch heeft deze stille timmerman uit Nazareth ons iets te vertellen. Wanneer Matteüs ons Jozef voorstelt, Schrijft hij: „Omdat Jozef, haar man, rechtschapen was…” Dit is niet enkel een deugd die erin bestaat, dat men iedereen geeft wat men toekomt, neen, het betekent ook heiligheid, voortdurend beoefenen van de deugd, trouw zijn aan Gods liefde. Jozef heeft „ja” durven zeggen op de uitnodiging van God om voedstervader van Jezus te zijn. Zo is Jezus mens kunnen worden in een gezin met een vader en een moeder. Nederig zorgde hij samen met Maria voor een veilige thuis van Jezus in Nazareth. Samen vormen ze een heilige familie door te luisteren naar de aanwijzigingen van God. Niet met grote woorden en daden, maar in het eenvoudige dagelijkse leven. Zoals Jozef Gods plan in zijn leven volgde, zo mogen wij hem aanroepen en eren om Gods plan in ons eigen leven te ontdekken en te volgen. Zijn daden van goedheid en trouw, zijn liefde voor Jezus en Maria nodigen ons uit om dichter bij God te komen.
Sinds enkele weken kijkt Sint Jozef uit over het kerkplein in Haaren.
Dankzij vrijwilligers heeft het Jozefbeeld en de stenen zuil zijn thuishaven gevonden in Haaren. Beiden zijn geschonken aan onze parochie. Het beeld is afkomstig uit de gesloten H. Hartenkerk in de Den Bosch. Rond ca. 1960 is het beeld vervaardigd, in witte natuursteen, door wijlen beeldhouwer Piet Verdonk in zijn Atelier genaamd „Sint Jozef” te ’s-Hertogenbosch. De neo-gotische blauwstenen zuil komt uit de Hubertuskerk van Bosvoorde-Watermaal (Brussel). De plaatsing is een geschenk van Bouwservice Liempde uit Liempde.
De Veertigdagentijd – de zes weken van voorbereiding op Pasen - wordt in de volksmond vaak “de Vasten” genoemd. In die term klinkt vooral heel de dimensie door van boete en versterving door de beperkingen die je jezelf oplegt in eten en drinken.
Dit jaar is het populair om in de Vastentijd de alcohol te laten staan. Dat is vooral omwille van een goede gezondheid: geen alcohol drinken is veel beter voor je lijf en sterkt je geest en je wil. Lijnen is in.
Je inzetten voor je lichamelijke gezondheid is natuurlijk prima. Maar laten we niet vergeten dat de Vastentijd in eerste instantie bedoeld is voor je totale gezondheid: lichamelijk zowel als geestelijk. Door boete en versterving richten we onze menselijke geest allereerst op Gods Geest die in Jezus tot volle ontplooiing is gekomen. Van die Geest verwachten we een vernieuwing van ons leven: bewuster gehoor geven aan Gods Woord en een hernieuwde toeleg op de dienst aan onze naasten. In die zin betekent ‘lijnen’ allereest op één lijn komen te zitten met de Geest van barmhartigheid, van inkeer en soberheid. Dat is pas écht ‘Vasten’.
Nu boerenkiel en de prinsensteek weer voor een jaar op zolder zijn opgeborgen en we inmiddels Aswoensdag hebben gevierd, is de Veertigdagentijd weer aangebroken. Want naast overvloed en feestgedruis dient er op zijn tijd ook soberheid te zijn en bezinning op wat eeuwigheidswaarde heeft.
Wil je een bijbelse bezinning op waar je staat in je geloof? Dan bieden dit jaar de zondagslezingen ons een bijzonder licht: in de beproevingen van Jezus in de woestijn wijst Hij het valse licht van de grote Verleider af; op de berg Tabor wordt Jezus vervuld van het ware licht dat God ons openbaart (daar staan Mozes en Elia voor); in de ontmoeting aan de waterput van de aartsvader Jakob zet Jezus het leven van de Samaritaanse vrouw in een nieuw licht, dat van de barmhartigheid ; bij de genezing van de blindgeborene wordt, naast het licht in de ogen, ook het licht van het geloof geschonken; tenslotte ziet Lazarus bij zijn miraculeuze opwekking uit de dood opnieuw het levenslicht.
Aan ons de geestelijke uitdaging om te midden van de duistere kanten van onze wereld dat geloofslicht toe te laten en te ervaren hoe bevrijdend dat is. Dat zou de mooiste vrucht van deze Veertigdagentijd zijn!
