Waarom ben ik katholiek
“Ik kom uit een katholiek gezin. Een keer ging ik met mijn familie mee naar de Petrus, uit een soort beleefdheid eigenlijk. Het was het begin van het schooljaar en alle kinderen konden voor het nieuwe leerjaar door de pastoor hun schooltassen laten zegenen. Dat vond ik wel mooi en dicht bij de praktijk van alledag. Er werd toen ook gebeden voor de overledenen. Dat sprak me ook aan. Sindsdien ga ik wel vaker mee en dat inspireert me. Wat ik wel jammer vind is dat ik maar een van de weinige millennials ben die op zondagochtend in de mis zitten. Maar dat kan nog veranderen, wie weet.”
Een millennial uit de parochie
Waarom ben ik katholiek
"Via de basisschool heb ik een keer een rondleiding van de pastoor in de Petruskerk gehad. Zo heb ik het geloof voor het eerst leren kennen. Daarna op de middelbare school was ik niet echt blij met de klasgenoten die ik kreeg. Vapen, hash, roken, alcohol, het hoorde er allemaal bij. Met name als we met school op kamp gingen, dan baalde ik van de sfeer en dat ik niet weg kon. Via surfen op internet ben ik uiteindelijk bij het katholieke jongerencafé van de parochie terechtgekomen. Daar is het heel anders, ik voel me daar niet ongemakkelijk meer en je hoeft er geen heilig boontje voor te zijn."
Een middelbare scholier uit de parochie
“Ik kom uit een katholiek gezin. Een keer ging ik met mijn familie mee naar de Petrus, uit een soort beleefdheid eigenlijk. Het was het begin van het schooljaar en alle kinderen konden voor het nieuwe leerjaar door de pastoor hun schooltassen laten zegenen. Dat vond ik wel mooi en dicht bij de praktijk van alledag. Er werd toen ook gebeden voor de overledenen. Dat sprak me ook aan. Sindsdien ga ik wel vaker mee en dat inspireert me. Wat ik wel jammer vind is dat ik maar een van de weinige millennials ben die op zondagochtend in de mis zitten. Maar dat kan nog veranderen, wie weet.”
Een millennial uit de parochie
“Ik kom uit een katholiek Brabants gezin met doop, eerste communie, vormsel en elke zondag naar de kerk, vrij standaard eigenlijk. Mijn moeder was een zeer gelovige vrouw, daarvan was ik wel onder de indruk. Toen ik op mezelf ging wonen ging ik op zondag niet altijd meer, het verwaterde eigenlijk. Het was niet echt een bewuste keus. Mijn vrouw vond trouwen in de kerk van groot belang en daar hebben we met de priester veel werk van gemaakt. De huwelijksmis was mooi. Mijn vrouw moest vaak in het weekend werken en daardoor gingen we maar sporadisch op zondag naar de kerk. Onze kinderen zijn wel gedoopt en hebben hun eerste communie en vormsel gedaan. Tegenwoordig hebben we meer tijd en nemen we de rust voor mooie rituelen zoals een ochtendgebed, een kaarsje opsteken bij Maria en een palmtakje thuis achter het kruisbeeld. Het zijn met name de rituelen die ik mooi vind. Daarnaast gaan we op zondag nu graag naar de mis, het maakt de zondag bijzonder. Zeker als de preken een bemoediging zijn voor het leven van alledag.
“Elk jaar ga ik naar Frankrijk op vakantie. Ik geniet er dan van om mooie oude kathedralen te bezoeken, prachtig! De laatste vakantie ging ik door omstandigheden alleen. Ik stopte in Reims en heb daar toen ook de kathedraal bezocht. Ondanks de vele druk pratende toeristen trof me de indrukwekkende schoonheid, het was meer dan de kunst. Waarom ik zo getroffen werd, ik weet het niet precies. Dat het katholieke geloof zoiets bijzonders kan voortbrengen heeft me in het geloof doen verdiepen, en toen ben ik uiteindelijk katholiek geworden. Dit jaar ga ik weer naar Reims”
“Ik heb een ‘NEE-NEE’ sticker op m’n brievenbus, dus ik krijg geen Nieuwsklok. Ik hoor de klokken van de Petruskerk, dat is hier in de buurt. Laatst zei ik tegen iemand die daar naar de kerk gaat: ‘Ik snap niet dat elke dag de klok nog wordt geluid, nu er toch geen diensten meer zijn door de week.’ Die vertelde dat er zeven dagen van de week een Heilige Mis is. Ik was er door verrast, moet ik eerlijk zeggen, ik had er geen benul van!”
“Toen onze eerste werd geboren was dat een groots moment in ons leven. De buren zetten een felicitatie met een bord van Nijntje in de tuin en veel mensen kwamen op kraamvisite. Dat was leuk maar toch ontbrak er iets. Toen hebben we de kleine laten dopen, dat gaf uiting aan wat er met ons gebeurde, heel mooi. De voorbereiding was ook mooi. Daarna zijn wij samen catechese gaan volgen en zijn we zelf ook gedoopt en direct aansluitend sacramenteel getrouwd. Niet de gewone volgorde, maar dat maakt niet uit. We zijn er blij mee.”
“Van huis uit heb ik over het geloof niets meegekregen. Ik ben nu midden-twintig en ik ben een paar jaar geleden op internet gaan zoeken over geloof omdat ik toch iets miste. Ik ben door de week een keer naar de mis gegaan en toen blijven hangen bij de koffie. Van het een kwam het ander. Via de priester ben ik gedoopt en ik ben hier in Oisterwijk niet de enige. Er gebeurt echt wat, dat merkte ik ook op de Katholieke Jongerendag, waar hulpbisschop Mutsaerts uit onze parochie trouwens ook was. Ik heb nu naast m’n oude vrienden ook katholieke vrienden waar ik over veel meer dingen kan praten dan over werk en voetbal. Dat is mooi.”
“In mijn leven is heel veel fout gegaan, zo kijk ik erop terug nu ik wat ouder ben. Spijt, schuld, verdriet, alles komt boven. Van huis uit ben ik Katholiek maar ik heb er na m’n tienertijd niets meer aan gedaan.
Tot m’n eigen verbazing voelde ik de behoefte om te biechten, om met God, met anderen voor zover dat nog kan, en met mezelf in het reine te komen. Ik heb er lang mee rondgelopen, wel zo’n jaar of anderhalf. Toen ben ik gaan biechten. Het heeft meer voor me betekend dan ik had verwacht. Verwijt kreeg ik bij die biecht niet, helemaal niet. Ik voelde begrip, veel begrip. Er viel een stuk van de last die ik met me meedraag van me af. Het sacrament maakte het bijzonder. Als huiswerk kreeg ik mee om uit het leven van Jezus (geschreven door Lucas) hoofdstuk 15 te lezen. Ik zei dat ik geen bijbel had en dat het voor mij te moeilijk zou zijn. Toen kreeg ik ‘De bijbel in gewone taal’ van de priester. In dat hoofdstuk staan drie verhalen van Jezus, een over een herder die een schaap kwijtraakt en terugvindt, een tweede verhaal over een vrouw die een geldstuk kwijtraakt en terugvindt en een derde verhaal over een vader die een zoon kwijtraakt en terugvindt. ‘Door Jezus ben jij teruggevonden’, zei de priester. Dat is mooi gezegd en ik denk daar veel aan. Wat gebeurd is, is door God vergeven, al voel ik dat niet altijd zo. ‘Vergeef ook de mensen die jouw kwaad hebben gedaan, dat is de andere kant. Jezus heeft óók hén vergeven’, zo zei hij nog. Ik probeer het, al gaat dat zeker niet vanzelf”.
“Eigenlijk zijn wij maar gewoon, met een heel gewoon gezin en ieder met een gewone baan, een gewoon leven. Het is goed zo maar niks bijzonders. Toch voelt het alsof God ons leven wél bijzonder vindt en dat is mooi. Dat betekent wel iets voor ons. Wij hebben natuurlijk ook de kleine en grote dingen die in het leven tegenzitten. Het kost soms moeite en energie om daar goed mee om te gaan. De mis op de zondag helpt daarbij. De preek steekt ons vaak een hart onder de riem, en dat helpt ons dan die komende week weer. We komen graag op de zondagochtend, ook voor de koffie na afloop. ”
Katholiek ben ik niet en een parochiaan eigenlijk ook niet. Ik woon niet in Oisterwijk. Toen ik op een zondag om 12.00u een afspraak had in Oisterwijk was ik door de zomertijd een uur te vroeg. Door de klokken kwam ik in de Petruskerk terecht. Ik weet niets van geloof maar ik vond het wel mooi: de kerk, het zangkoor, het voorlezen met die zware stem waarbij iedereen gaat staan, de tieners in het wit op het altaar, de wierook, de rituelen. En sindsdien kom ik regelmatig terug. Op het einde van de dienst loop ik tegenwoordig met iedereen mee naar voren en dan krijg ik van de priester de zegen. Dat doet me wel wat. Hoe het verder gaat lopen? Ik heb geen idee.”
“Toen wij een paar jaar geleden wilden gaan trouwen dachten we eerst alleen aan het wettelijk huwelijk. Maar eigenlijk vonden we dat te mager, als je ziet hoe het bijvoorbeeld op de TV aan toegaat bij ‘Married at first sight’. We wilde trouwen ‘tot de dood ons scheidt’ en voor ‘goede en kwade dagen’. De ouders van mijn vrouw zijn gescheiden. Dat willen wij niet. Mijn vrouw is gedoopt en zo, ik niet. Via haar zijn we toen bij de kerk uitgekomen. De huwelijksvoorbereiding was precies wat we zochten, het heeft onze relatie verdiept. En toen zijn we getrouwd in de prachtige Petruskerk. Ik ben eerst katholiek geworden. Mensen zeggen soms dat we alleen voor de mooie ceremonie in de Petruskerk zijn getrouwd, maar dat klopt dus niet.”
