De meest klassieke manier om tegen de dood van Jezus op Goede Vrijdag aan te kijken is te zeggen dat hij vermoord is. Als religieuze non-conformist en politieke opstandeling uit de weg geruimd. En wel op de meest wrede manier die het Romeinse heersersbrein had kunnen bedenken: een langzame verstikkingdood op een kruis. Zo gezien stierven op Goede Vrijdag samen met Jezus ook al zijn idealen van verzoenging en gerechtigheid.
Toch is dat beeld van dood door moord beperkt. Want het biedt geen ruimte voor de diepste humane motivatie die iemand kan geven aan zijn marteldood. Meer precies: terwijl je leven jou op gewelddadige manier wordt afgenomen, kun je het zelf schenken.
Het is en blijft het schokkerende grondgetuigenis van ons geloof in Christus: dat de liefde waarmee Hij zijn leven heeft gegeven, het kwaad overwint en uitmondt in een leven dat sterker is dan de dood. Ongelofelijk, maar waar.
En nog steeds blijven mensen hun leven geven als het hoogste goed. Omdat ze geloven in de grootste liefde. Zoals Frans van der Lugt, de Nederlandse pater jezuïet, die tijdens de burgeroorlog in Syrië vermoord werd. Ook hij geloofde in de overwinning van de grootste liefde. Terecht dat het proces van zijn heiligverklaring recent is gestart.